17 april: Een trompet!

Zaterdag had ik het over een ‘over-dosis’ Catharinacantorij, gistermorgen tijdens de viering op Eerste Paasdag overviel mij een ‘paas-cyclus-moeheid’.
Eigenlijk was het allemaal wat te veel van het goede.
Vier diensten op vier dagen achter elkaar, door het zingen met de cantorij voorafgegaan door repetities en veelvuldig zingen van dezelfde liederen.
Vieringen, die allemaal net iets te lang duurden door ‘opgerekte’ liturgieën.
Steeds meer rituelen worden er toegevoegd in deze Stille week.
Op Witte Donderdag het Heilig Avondmaal én een voetwassing, op Goede Vrijdag bloemen leggen bij het kruis, op Stille Zaterdag het Heilig Avondmaal én het herdenken van je doop bij het doopvont: steeds momenten waarbij de hele gemeente langsloopt, waardoor de vieringen stuk voor stuk langer worden.
Vrijdagavond zongen we een lied van maar liefst 20 coupletten en gistermorgen zongen we een hele lange bewerking van Psalm 118; een Glorialied voor de Paasmorgendienst.
Veel te lang en veel te moeilijk. Er zaten best veel kinderen in de kerk; voor hen was het volgens mij ook niet heel spannend om naar te luisteren….

Wat wel spannend was was het prachtige verhaal dat dominee Meijles aan de kinderen vertelde over Magnus en Opus, twee Romeinse soldaten die met elkaar praatten over de gebeurtenissen bij het graf van Jezus.
Daaraan voorafgaand was er trouwens nog een hilarisch moment in het gesprek met de kinderen.
“Wie heeft er vanmorgen eitjes gezocht?”
Eén jongetje stak zijn vinger op.
“Hoeveel eitjes heb je gevonden?”
Hij had nul eitjes gevonden.
“Ik had wel gezocht, maar papa en mama hadden geen eitjes verstopt….”
De voorganger vond dat de kinderen maar eens een goed gesprek met hun ouders moesten hebben in de trant van “Papa en mama: wordt het niet eens tijd voor een nieuwe traditie? Chocolade-eitjes verstoppen met Pasen!” Wat een wereld-idee.

Er was ook iets waar ik heel blij van werd in de viering van gistermorgen: een trompet!
Eerst werden we al verwelkomd door een aantal blazers van Oranje die bij de deur stonden paasliederen te spelen. Bij het orgel stond vervolgens een trompettist die bij drie liederen meespeelde. Bij het laatste lied: “U zij de glorie” bezorgde hij me kippenvel.
Dit slotlied verdreef de Paas-cyclus-moeheid;  de boodschap van gistermorgen in een notendop.

U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, nu en immermeer.
Alle menselijk lijden, hebt Gij ondergaan
om ons te bevrijden tot een nieuw bestaan.
U zij de glorie, opgestane Heer,
U zij de victorie, nu en immermeer.