22 april: Geen Franse les.

“Wanneer schrijf je weer eens over je Franse les?” vroeg laatst iemand.
Tja, dat gaat een beetje lastig….. dit eerste half jaar van 2017 deed ik even niet mee met de jongens en meisje van het Fransje klasje.
Op m’n werk was ik gevraagd voor wat extra uren, die met name op de dinsdag vielen.
Dan was ik laat thuis en had ik geen energie genoeg voor ‘converser et ecriver en francais’.

Het vervelende is dat de Franse taal dan ook wel heel snel wegzakt in je brein.
Frans hoor je bijna niet om je heen; wel heel veel Engels.
Vanaf september haak ik weer aan op de dinsdagavond.

Maar dat betekent dat ik iets anders niet kan doen: zingen in een cantorij.
Nu de Catharina-cantorij ophoudt te bestaan wilde ik overstappen naar de Op de Helte-cantorij, maar zij gaan hun repetitie-avond verzetten van de vrijdagavond naar de dinsdagavond. Dat betekent dat ik moet kiezen tussen twee liefdes: Franse les en zingen.
In eerste instantie kies ik dus voor de Franse les. Zingen kan ook in een ander koor of met een klein groepje. Of met Gerard.

Vandaag een lied over de liefde: L’histoire d’un amour.
Ooit heb ik dit gezongen op een talentenavond. Voor ik ging zingen vertelde ik dat dit lied verschillende talenten en liefdes van mij bij elkaar brengt: zingen, gitaar spelen, de Franse taal en natuurlijk mijn liefde voor Gerard.
Het is een lied van Dalida uit 1957, hierbij een link naar haar uitvoering.

Voor mijn lezers die het Frans niet machtig zijn en denken “Daar begin ik niet aan, ik begrijp de tekst toch niet” heb ik de tekst vertaald. Klik hier L’histoire d’un amour voor een PDF met de Franse tekst met een vertaling ernaast.
Op internet vond ik een filmpje >>> waarop Dalida dit lied zingt.
Zonder violen en harp, alleen met een piano.
Een beetje krakerig en doffig; maar wat een stem en wat een uitstraling!