In maart luisterde ik op een zaterdagmorgen naar Wekker Wakker weekend op radio 5. Te gast was Marc de Hond, zoon van opiniepeiler Maurice. Hij kreeg op jonge leeftijd een dwarslaesie door een rugoperatie.
Marc heeft zich ontwikkeld tot succesvol rolstoelbasketballer en toerde dit voorjaar door het land met de voorstelling “Wie bang is krijgt ook klappen”.

Die voorstelling heb ik niet gezien, daar kan ik niet veel over vertellen, maar er was wel iets dat me trof tijdens dat studiogesprek. Marc is een positief ingesteld mens. Toen hem werd gevraagd wat die dwarslaesie met hem had gedaan zei hij: “Het gaat in het leven niet om wat je overkomt, maar het gaat er om hoe je er mee om gaat.”

Verder vertelde hij over de angst die mensen in zijn greep houdt. “Mensen zijn heel bang voor aanslagen in ons land. Maar de kans dat jij echt getroffen wordt door zo’n aanslag is procentueel gezien maar heel klein. Als individueel mens kun je aan die dreiging helemaal niets doen.
De kans dat je getroffen wordt door een hartaanval of een andere ziekte is veel groter. Daar kun je als individuele mens wel wat aan doen. Stoppen met roken, minder eten, meer bewegen, minder alcohol.
Maar dat doen de meeste mensen dan weer niet.”

Tot zover het verhaal van Marc. De rest van de zaterdag zat dit gesprek in mijn hoofd en pakte ik er mee om.

Angst is een slechte raadgever.
Angst is een uitstekende verkoper.
De hele verzekeringswereld is gebaseerd op de angst om iets te verliezen.

Onze maatschappij is nog nooit zo veilig geweest als nu, maar we laten ons bang maken door terrorisme en door de media. Angst is natuurlijk op zich geen verkeerde emotie. Het zorgt ervoor dat je gevaar uit de weg gaat. Maar angst mag je functioneren niet in de weg staan.
Mensch, durf te leven.