Zoas al beloofd in het blog ‘Olde mannen in Rowol’ vandage het aandere gedicht dat Albert Boelen mij destieds stuurde.
(zie het blog van 25 juli >>>)

Net as Albert bint Gerard en ik ook arg gecharmeerd van de Onlanden.
Wij gaot allebei regelmaotig op fietse hen Grunn’n. Veurige weke kreeg ik ’s mörgens een berichie van hum op mien telefoon: “De Onlanden vanmorgen. Lekker op fietse” en hij stuurde een foto met.

“Het was veul mooier as op de foto” zee e later op de dag. En zo is ’t eigenlijk altied.
Ettelijke foto’s heb ik ’s mörgens vrog van de Onlanden maakt. Met de opkommende zun. Met zulveren spinnewebbies an elke rietstengel met druppelties water d’r in waor de zun deurhen schient.
Met reeën in de mist. Met ganzenkuukens.
Met trots paraderende fazant-hanen.
Moar nooit krie’j op die foto’s te zien hoe mooi het was.
Ie moet d’r gewoon hen en het zölf beleven.

Albert woont in Foxwolde, feilijk midden in de Onlanden.
Lees hierunder hoe hij het beleeft:

Onland reize

Ik biender staorig
deur het gruun –
de zwarte sloot
wes mij mien pad –
het briede, gruune veld
met an de einder
een stad.
Ik dwaal wat rond en
vuul mij vrij,
een veugel wupt wat
veur mij oet.
Een grelle witte wolk
an de blauwe locht – ik
kiek umhoog – met in mien
hals een kloet.
Waor as ik kom – waorhen ik reis
hier kom ik aal wearum –
Hier kom ik vort – dit is mien plek,
want aal ’t gereis en aal ’t getrek
leart mij aal mear: d’r is niks in
hiel de weareld – dat op dit laand hier lek.
Dit laand, zó niks, zo ‘on’ – mor niet te
vergelieken.
Hoe aold aj wordt – hoe lang j’ ok blieft
verwonderd bliej’daor kieken.

(25.08.2014 Onland Roderwolde bij ’t Leekstermeer)