Zaterdag stond volledig in het teken van de Rodermarktparade.
’s Morgens om 08.30 uur zat ik al achter de computer om de liedjes nog even door nemen. Voor de zekerheid maakte ik een spiekbriefje.  Om 10.45 uur werden we verwacht in de Bijkeuken. De paarse jurk lag al klaar; maar toen ik hem aantrok staken mijn lange benen er 20 cm onderuit. Ilse, mijn cantorij – buurvrouw had een groene robe die te lang was, maar toen we hadden geruild van kleur was het precies goed.

Anouk, Merel, Carmen, Ilse en ik werden geschminkt en schrokken van onszelf in de spiegel: wat bruin! Maar eenmaal buiten in de stralende zon was het gek genoeg lang zo bruin niet meer. Rond 13.15 uur stonden we al op ons plekje op de wagen. De rugsteuntjes waren gelukkig in hoogte verstelbaar, ze konden alleen niet op hoogte vastgezet worden. Dat betekende dat we na ieder swingend liedje tijdens het klokgelui onze steuntjes weer onopvallend moesten ophijsen…..
De danspasjes die we hadden afgesproken konden we niet uitvoeren: daarvoor zaten we te vast aan de steuntjes, we hadden te weinig bewegingsvrijheid.

De kerk in het midden!

We hadden het er ook zonder het dansje maar druk mee. Tussen de liedjes door hadden we twee en een halve minuut rust (dan hoorde je klokken luiden en ‘speelde’ de organist) en dan moest er weer ‘gezongen’ worden. We kregen hartverwarmende reacties uit het publiek. Soms applaus, soms riepen de mensen iets en af en toe stonden er een aantal PKN-gemeenteleden in een groep die juichten als de wagen langskwam. De muziek werkte ook aanstekelijk: er werd meegezongen en meegeklapt met de liedjes en mensen begonnen spontaan te bewegen en mee te deinen als ze iets bekends hoorden.

Om 15.45 uur reden we de Ceintuurbaan weer op. Carmen en Merel, die voor ons stonden, kregen gaandeweg de optocht steeds meer plezier in het bedenken van hand- en arm gebaren. “Zullen we nog een rondje doen?!”
Nou, nee. Ilse en ik liepen langs de optocht terug naar de Bijkeuken om  de jurk en het kraagje in te leveren. Rond 16.15 u liep ik daar weer weg. Over een kwartier zou de avondploeg al weer voor de deur staan.
Het was ontzettend leuk, het was ontzettend vermoeiend en ik heb er heel erg van genoten: wat een sfeer en wat een mooi weer. De eerste keer dat de kerk meedeed aan de Rodermarktparade mag beslist een succes genoemd worden!

klik hier >>> voor een item & foto’s op de site van onze PKN-kerk
Hierbij een link de kerk in het midden naar een kort filmpje van onze wagen.

Gisteravond bekeek ik de avondparade vanuit het publiek en later op de avond ging ik met dochters en schoonzonen een half uurtje ‘schuiven’ (zie 4 oktober  >>>) op de kermis.
Heerlijk. Wat een TOPDAG!