Op 21 augustus  schreef ik een  blog over een kerkdienst die ik had bijgewoond, voorganger Walter Meijles vertelde in die viering iets over de geschiedenis van de grote kerk in Elst. (zie >>>). Mijn interesse was gewekt.
“Als we weer eens een weekendje weggaan……”

Afgelopen weekend vierden wij een lang weekend herfstvakantie. We boekten een  hotelkamer voor twee nachten in het centrum van Elst en ik belde halverwege de week met de koster om een rondleiding in de kerk te bespreken. We konden op zaterdagmiddag aansluiten bij een groep die had afgesproken om 13.45 uur.

Een enthousiaste en kundige gids nam ons mee de geschiedenis in; hij begon bij de Tweede Wereldoorlog.
Toen raakte de grote kerk in Elst door bombardementen ernstig  beschadigd. Na het ruimen van het puin kwam men tot de ontdekking dat er onder de kerk fundamenten lagen van een Romeinse tempel. (meer info zie >>>) Die fundamenten en muren kun je tegenwoordig bezichtigen: de gids neemt je mee naar de gewelven waar je met eigen ogen kunt zien wat er nog over is van de Romeinse tempel. Verder gingen we ook naar een crypte waar de relieken  van de heilige Werenfridus hadden gelegen en we zagen  de restanten van een  stolpgraf waar in de 11e eeuw een meisje was begraven, haar gebeente lag er nog in.

De groep was onderverdeeld in twee groepen. De andere groep was al klaar en onze gids werd gemaand dat hij op moest schieten: de andere groep was ongeduldig.
Onbegrijpelijk vond ik: voor mij was de rondleiding eigenlijk te kort; ik had nog niet eens de spullen in de glazen vitrinekasten kunnen bekijken……
Zondagmorgen wilden we naar de viering in diezelfde kerk, dan zou daar vast nog wel tijd voor zijn. Wordt vervolgd.

Er was nog wel iets anders met de kerk. Vrijdagavond hadden we lekker gegeten bij de plaatselijke Griek; toen we terugliepen keken we naar de kerktoren die mooi verlicht oprees in het donker. “Staan daar nou mensen op die toren?” vroeg ik aan Gerard.  (Op de foto links aangegeven in het zwarte rondje). Hij zag het ook. De volgende dag keek ik omhoog wat er nou op die toren stond. Niets.
Zaterdagavond gingen we nog even iets drinken bij ons hotel. “Even weer naar die toren kijken of die Muppets er nog staan.” En warempel: daar stonden ze weer. Ik vroeg de kroegbaas of hij wist wat daar ’s nachts op de toren stond.
Hij liep mee naar buiten. “Inderdaad. Daar staat wat! Maar wat?”

De volgende morgen dronken we nog even een kop koffie bij diezelfde kroegbaas.
Toen hij mij zag riep hij: “Nou staat er niks hé?”
Het mysterie van Elst.
Mocht het ooit worden opgehelderd, dan hoor ik het graag…….