Iedereen met een diepvries snapt dat ‘diepvries schoon’ vandaag de waarde van mijn dag bepaalt.

Het is zo’n klusje dat af en toe moet gebeuren (omdat de laden niet meer dicht willen van de ijsafzetting), maar wat is het een gedoe.
Zodra het overdag buiten zo koud is dat ik de laden met inhoud even buiten kan laten staan zet ik de schouders er onder.
Stekker uit het stopcontact, 3 bakken met heet water in de lege kast en laten dooien.

Tijdens het koffiedrinken horen we iets vallen. Gerard kijkt verstoord op van z’n krantje en zegt: “Wasda?”
“Brokken ijs die naar beneden vallen.”
‘Oh.”
Verder met het Dagblad.
Na de koffie haal ik al het ijs uit de kast, maak hem helemaal droog en daarna haal ik één voor één de laden naar binnen, zoek uit wat er in zit, maak de laden schoon en zet ze gevuld weer in de diepvries.

Ik vond appeltaart. Lekker! Vanavond bij de koffie.
Verder bonen. Veel bonen. En rode bieten.
Vier aangebroken pakjes bladerdeeg.
Doosjes die veel ruimte innemen met één ijsje of één kroket erin.
Ineens heb je dan weer heel veel ruimte!

Heerlijk. Dat je dan zo’n stomme klus weer geklaard hebt.
De voldoening van die lege laden die gemakkelijk openschuiven omdat al het ijs weer weg is.

Vanmiddag ga ik de kerstboom optuigen.
En na de kerstmarkt in Roden even bij de Jumbo langs voor verse slagroom.
Vanavond immers appeltaart!