Op tweede Kerstdag gingen Gerard en ik ’s avonds naar de bioscoop.
Op mijn verzoek bezochten we de film “Murder in the Oriënt Express’.
Die was in november al uitgekomen: in Elst/Arnhem zag ik destijds een grote filmposter in een bushokje.
Als je van actie, science fiction en spectaculaire stunts houdt moet je niet naar deze film gaan.
Het boek van Agatha Christie had ik al gelezen en de film-versie van 1974 had ik ook al gezien, dus voor het onverwachte plot hoefde ik ook niet te gaan.

Maar ik ging voor de nostalgie.
Ik heb er van genoten.
Prachtige beelden van de luxe Oriënt Express, verzorgde kostuums, alles uitgevoerd in de sfeer van 1932.
Goede acteurs, goede grime.
(klik op de foto: alle acteurs komen mooi in beeld).
Vooral wat schmink doet viel me op in deze film.
In het begin ziet iedereen er keurig gepolijst uit; geen rimpeltje, alles even keurig en netjes.
Maar in de loop van het verhaal zie je de karakters veranderen: iedereen draagt een geheim met zich mee en heel langzaam gaat het laagje chroom eraf.
Mooi.

Hercule Poirot is al heel vaak gespeeld door veel verschillende acteurs.
De Hercule die Kenneth Branagh speelt is geloofwaardig, hij wordt niet geridiculiseerd.
De film doet recht aan het verhaal van Agatha Christie, al vind ik wel dat in het boek de karakters veel meer worden uitgediept, je weet veel meer van de mensen.

Aan het eind van het verhaal wordt Poirot opgewacht door een functionaris die hem vraagt direct met hem mee te gaan; er is een gevaarlijke situatie op de Nijl.
“Death on the Nile” is ook een heel bekend boek van Agatha Christie.
Zou het…!? Dan ben ik weer van de partij!