De laatste week van het jaar stemmen wij af op Radio 2 voor de Top 2000.

Het viel me niet mee eind 2017.
Steeds meer muziek die ik niet ken en veel muziek in de categorieën Gerag, Herrie en Kan dit weg.

Maar de laatste twee dagen waren onze dochters met hun aanhang thuis en ik zag en hoorde hen tot mijn stomme verbazing vrolijk meezingen met muziek uit de drie bovengenoemde categorieën. Heel duidelijk voelde ik de generatiekloof; bij sommige liedjes  was er in mijn beleving zelfs sprake van een ravijn.

Maar er was ook sprake van verbinding.  Tijdens een potje klaverjassen met één dochter en twee schoonzonen klonk ineens uit vier monden ‘THEY CALLED THE RISING SUN! ”

Op Oudejaarsavond, na Youp van het Hek, hadden we allemaal nog twee gloeiend hete Vietnamese loempia’s en gingen we tegelijkertijd meezingen met Bohemian Rapsodie van Queen; dat resulteerde in een vrolijke chaos.

Na het toasten, omhelzen en zoenen introduceerden we een nieuwe traditie. Frea en Jon vertelden over de Engelse gewoonte om samen ‘For auld lang syne’ te zingen.
(meer info zie >>>)
’s Middags hadden we dat al even geoefend en om vijf over twaalf zongen we met z’n achten hand in hand  dit oude Schotse lied. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de tekst niet helemaal goed uit de verf kwam.

Frea maakte een tekening van dit gebeuren: klik op de afbeelding voor een vergroting.

Zo’n oud lied. Het ontroerde me om het met ons gezin te zingen. Het loste de generatiekloof op.
Samen zingend 2018 in; beter kun je een jaar niet beginnen.