Omdat Frea en Jon begin december niet in Nederland waren en omdat we toch graag met elkaar het Sinterklaasfeest wilden vieren hebben we de Goedheiligman gevraagd of hij de pakjes wat later wilde brengen. De Sint stemde in en liet een hulp-Piet op 30 december twee zakken cadeautjes bezorgen bij ons aan de Boskamp.
Op 3 december had ik nog een behoorlijke voorraad lekkers gekocht; dat strooide ik niet in één of andere hoek, maar dat zette ik in een grote schaal op tafel.
Het duurde even, maar halverwege de zaterdagmiddag kwam iedereen in de stemming.
“Heb je een schaar voor mij?””
“Heb je nog Sinterklaas-papier?”
Tuurlijk. Met voorbedachte rade had ik 8 rollen in huis gehaald.
“Is er ergens een klein doosje?”
“Heb je een nietapparaat?”
“Waar is de plakband!”
“Kan ik nog wat printen?”
We zochten wat Sinterklaasliedjes op, zongen een paar regels mee en toen was het weer gewoon 5 december.
Jaren heb ik iedereen geplaagd met gedichten over blunders, slechte gewoontes en rare hobby’s. Maar wie kaatst kan de bal verwachten en dit jaar kreeg ik nogal wat ballen.
Er was bijvoorbeeld een ‘Mindfullness kookboekje’ omdat ik had staan stressen om twee verschillende ovenschotels (waarvan één vegetarisch) op tijd klaar te krijgen.
Verder was er een pakje met een plastic kroon; het bijbehorende gedicht bombardeerde mij tot ‘Tiran van Catan ‘. Omdat ik Kolonisten van Catan had gewonnen door van alles van iedereen af te pakken.
Vanwege mijn vermeende betweterigheid op het gebied van geschiedenis (o.a. als nieuwbakken gids in de Catharinakerk) kreeg ik een hoed, heel toepasselijk in de vorm van een mijter en een bijbehorend gidsen-vlaggetje.
En omdat ik kennelijk vaak zit te drammen over de kaas die niet goed wordt gesneden (zie Keze snieden >>>) kreeg ik voorgesneden plakken kaas.
Vier uren duurde de pret. Surprises, cadeautjes, gedichten: iedereen kreeg wel een veeg uit de pan. We hebben ons er in ondergedompeld.
Het lekkers ging overigens niet allemaal op; op 2 januari hadden we nog pepernoten bij de koffie…..
Geef een reactie