De viering van onze PKN-gemeente stond gistermorgen in het teken van Drie Koningen. Ze stonden met z’n drietjes op de tafel en de dominee noemde hun namen: Caspar, Melchior en Bart, oh nee…..  Balthasar.
Hij vertelde daarbij dat de voorletters van hun namen C, M, B staan voor de Latijnse woorden  Christus, Mansionem (huis)  en Benedicat (zegen). In sommige landen is het gebruik om die letters met krijt op de deurpost te zetten.

Wist ik niet.  Thuis zocht ik het op en vond heel veel informatie over Drie Koningen, hun geschiedenis, tradities en gebruiken. Ook lezen?  Zie Driekoningen >>>.

De voorganger verbond de oudejaarsviering van vorige week (zie Janus >>>)  met deze eerste viering van het nieuwe jaar door het nogmaals afspelen van het lied ‘Mens, durf te leven!’ en drukte ons op het hart om het leven in al z’n aspecten vooral te omarmen. Maak je levensreis, net zoals de drie koningen op reis gingen naar het onbekende. Beleef van alles, doorleef van alles, zie om naar elkaar, vergeet niet te genieten en zie de reis als je levensdoel.

Als ik voor mezelf spreek vond ik het samen zingen in deze viering erg fijn.  Mooie melodieën en Erwin Wiersinga als begeleider op het orgel; we zijn een bevoorrechte gemeente met zo’n organist.  Na de viering was er koffiedrinken in de hal.  We wensten elkaar ‘veul heil en zegen’ in 2018.
Ds. Elbert was daar de viering ook al mee begonnen, weliswaar met de kleine, maar zeer belangrijke  toevoeging  ‘dat wij elkaar tot heil en zegen mogen zijn’.
Zo’n klein zinnetje, het zette mij gelijk aan het begin van de viering al aan het denken.
We wensen een ander ‘veul heil en zegen’, maar elkaar tot heil en zegen zijn maakt het actief. Je moet zelf iets doen. Proberen om elkaar tot heil en zegen te zijn.
Niet alleen de waarde van de dag, maar voor een heel jaar!