13 maart: Hoeden met een liedje.

Af en toe verzorg ik een avond voor de Maandagavondclub, een gezellige, twee-wekelijkse  club voor mensen met een verstandelijke beperking uit Roden, Leek en omgeving.
Gisteravond was ik er weer met mijn gitaar en een zak vol oude hoofddeksels die ik in de loop van de jaren heb verzameld.

We beginnen altijd eerst met het Maandagavond-clublied; ik schreef het al een aantal jaren geleden op de melodie van ‘Ik trek mijn wandelschoenen aan”.
Deze keer had ik als hoofdthema het lied ‘Timpe-tampe-tovenaar’.
De zak met hoeden en petten ging rond, ik zong het liedje van de tovenaar en als ik stopte met zingen moest degene die de zak had een zakje uit de grote zak halen. Tineke, die in het begin al gevraagd had of ik iets bij me had om te trakteren, hoopte dat er uit de zakjes ‘iets lekkers’ te voorschijn zou komen.

Was de hoed uit het zakje gehaald, dan gingen we eerst bespreken wat voor hoedje het was; degene die de hoed had gepakt mocht hem dan opzetten. Daarna zochten we er een liedje bij. Was het een zonneklep met een enorme zonnebril, dan zongen we een liedje over de zomer en het strand. Bij een ‘happy birthday-hoed’ zongen we “O wat zijn we heden blij!” voor Annie  die met de hoed op opeens jarig was en toen Manon een groen zwervershoedje opzette moesten we denken aan Swiebertje. “Daar komt Swiebertje, onze Swieber die steeds malle dingen doet!” De oudere generatie (met name de begeleiders) kon dit opvallend goed meezingen….

Wij houden van Oranje!

Piet kreeg een soort detective-hoedje dat hem goed stond, maar toen één van de begeleiders een hoed in de vorm van een bierpul mét schuimkraag uit de zak viste wilde hij maar één ding: ruilen! Hij kreeg de bier-hoed en zong uit volle borst mee met “Wij houden van Oranje!” Dat paste volgens de aanwezigen het best bij die hoed.
Er was ook piraten hoofddoekje met een doodskop. Daar hoorde het lied “Wat gaan we doen met de dronken zeeman, ’s morgens in de vroegte’ bij. “Heeeee hoooooo en HUP daar gaat ie!”
Wat een plezier kun je dan hebben met hoeden en petten uit de oude verkleedkleren-zak van onze kinderen. Toen iedereen iets op z’n hoofd had maakten we een maffe groepsfoto.

Na afloop kreeg ik een bloembakje met narcissen en drie dikke zoenen van Dirk. En een speech: het was erg leuk geweest en van hem mocht ik nog wel eens komen.
Daarna zongen we bij de narcissen nog “Tulpen uit Amsterdam”; je moet het ruim zien.

Benieuwd naar het verslag van de vorige keer?
Lees alles over Liedjes raden en het Noach-spelletje.

(De namen voor dit blog zijn gefingeerd ter bescherming van de deelnemers)