Gisteravond zaten we met onze oude vriendenclub bij elkaar onder de rook van Beilen. Die datum hadden we in november al afgesproken, samen met de feestjes van januari, februari, maart en mei. Die van maart liep ik jammerlijk mis. Op 16 maart werd ik opgenomen in het Martini ziekenhuis, zaterdagavond 17 maart zat de vriendenclub bij elkaar. Daar baalde ik toen wel van, maar ik zette me er over heen.
Woensdagmorgen 20 maart kreeg ik mijn eerste beterschapskaartje in het ziekenhuis; het was een fotokaart. Voorop stonden de vrienden met allemaal een glas in de hand en binnenin stond de tekst “lieve Ada. We wensen je een spoedig herstel toe en hopen de volgende keer weer samen met je op het leven te proosten!! Lieve groet…..”. Wat een lief gebaar en wat een emotie bracht dat teweeg in het ziekenhuis.
Die ‘volgende keer’ was gisteravond dus. Blij om elkaar weer te zien na de turbulente weken die achter ons liggen. De hartoperatie was wel even onderwerp van gesprek, maar niet prominent. Net als anders kwamen er veel verschillende dingen aan de orde. Er werd gezeurd, er werd gelachen en er werd gedeeld. Er was een heerlijke, zelfgemaakte bokkenpootjestaart, de ‘good old’ lagere school kwam nog even voorbij, de MAVO, Frans van Verkerk (Avez vous bien dormi?), de gemeentelijke politiek, kiezersbedrog, het bruilofts-ABC van Roelof&Harm werd weer even van stal gehaald, kortom: een avond onder vrienden.
Hemelvaartsdag is sinds 1980 Vriendendag en dit jaar is dat op 10 mei. “Kun je dan al wel meedoen met klootschieten?” Weet ik niet. De operatie is dan 6 weken geleden. De groep bedacht dat ik dan de punten- administratie mooi kon doen. Van klootschieten breng ik toch al nooit veel terecht……
Een avond onder vrienden; goed voor mijn hart!
Sinet
…en we neemt een rolstoeligie met om uut te rusten 😉