Gistermorgen was het even smullen voor royalty-watchers. Bij het staatsbezoek aan Luxemburg was koningin Maxima dinsdagavond verschenen met het Stuart-diadeem. Het was sinds koningin Juliana het droeg (veertig jaar geleden), niet meer gezien, Beatrix heeft het in ieder geval nooit gedragen.  Ik las al vroeg in de donderdagmorgen op internet (websites van Vorsten, Blauw Bloed) dat het diadeem gespot was en hoe bijzonder dat was.

Bij het EO-programma Blauw Bloed zien we af en toe de eerbiedwaardige juwelenhistoricus Martijn Akkerman, ook bekend van het programma tussen kunst en kitsch; een serieuze man met een fascinatie voor en een fenomenale kennis van juwelen. Gisteravond keken we nog even naar Humberto en daar zat meneer Akkerman. Hij glom al voordat hij aan het woord kwam en toen hij eenmaal aan het woord was spatte zijn ingehouden enthousiasme van het scherm.

Hij legde uit dat het diadeem inderdaad wel het Stuart-diadeem werd genoemd omdat de Stuart, een grote diamant die stadhouder Willem 3 gaf aan zijn vrouw Mary Stuart, daar op had gezeten. Maar die grote diamant, ‘de Stuart’  zat er dinsdagavond niet op. Meer  weten over het diadeem en de bijbehorende juwelen en wanneer ze zijn gedragen? Hierbij een link naar de website ‘Modekoningin Maxima’>>>  waarin Edwin Fellner (ook een kenner) deze materie tot in de finesses bespreekt, rijkelijk voorzien van foto’s.

We mogen zo’n kroontje trouwens ook geen tiara noemen. In koninklijke kringen heeft men het over een diadeem. Als Martijn het zegt zal ik het woord tiara niet meer in de mond nemen.
Ik deelde het heuglijke nieuws over het diadeem met Harriët, waar ik gistermorgen op de koffie was, maar haar interesses liggen duidelijk ergens anders. Ook Gerard praatte gisteravond door Martijn heen. Die kan zich eigenlijk niet voorstellen dat ik het verhaal over zo’n diadeem interessant vind.
Maxima zelf reageerde ook niet alsof er iets wereldschokkends was gebeurd. Dit las ik erover op de website van Vorsten: Koningin Máxima had donderdagmiddag geen zin om uitgebreid stil te staan bij haar keuze het Stuart-diadeem te dragen. Ze had de tiara (fout; mag niet van Martijn!) niet echt met een bijzondere bedoeling uit de kluis laten halen zei ze tegen de pers. Daarna veranderde ze meteen van onderwerp en vertelde ze uitgebreid wat ze tijdens de eerste twee dagen van het staatsbezoek allemaal had geleerd. 

Nu is het wachten op het opnieuw verschijnen van ‘de grote Stuart’.
Dat gaat waarschijnlijk gebeuren bij een heel bijzondere gelegenheid.
Martijn en Edwin zitten al op het puntje van hun stoel!