Gisteren was het zondag, maar we begonnen de dag niet met een kerkdienst.
We sliepen uit na de gezellige verjaardag met de vrienden en zaten pas laat aan de koffie.
Vorige week was ons gevraagd of we wilden meewerken aan de ‘Waai-binnen’-bijeenkomst, die gisteravond werd gehouden in de hal van Op de Helte.
Het thema was ‘Reisverhalen’.

“Willen jullie dan een gezin dat op vakantie gaat uitbeelden? Het leukst zou zijn als dan jullie eigen dochters op de achterbank zitten.” Onze dochters zagen dat wel zitten. “Leuk!”
Het was de bedoeling dat we improvisatietoneel zouden doen. Voor ons helemaal nieuw, dat kun je dus niet voorbereiden. “We gaan het zien!” zegt Gerard in dit soort situaties, dus wij togen rond 19.00 met twee dochters en één schoonzoon naar de kerk.

Zo’n ‘Waai-binnen’-bijeenkomst is een nieuwe vorm voor een viering. Dit staat er over op de PKN-website:  Dit is een andere vorm van ontmoeting en viering; een laagdrempelige ontmoeting, soms in de kerkzaal, maar meestal in de ontmoetingshal met statafels en zitjes. Met live muziek, en uitdagende thema’s, humor en cabaret, film en video, interactie – samenzijn met een lach en een traan. De sfeer is meer die van een uitgaansgelegenheid dan een kerkdienst.

Gisteravond speelde er een combo van drie muzikanten life-muziek, Albert (van Holthoon) & Friends, er kwamen twee backpackers logeren in Bed&Breakfast ‘Op de Helte’ en liepen daarmee regelmatig heel erg in de weg en een nacht-taxichauffeur vertelde verhalen uit de praktijk. Verder vertelde Mathilde ons enthousiast over haar voetreis naar Rome en lieten Walter en Bart, de twee predikanten/reizigers, ons kennismaken met verschillende aspecten van reizen.

…… in de file bij Luik…..

Halverwege zaten wij met onze dochters in de auto op weg naar Parijs. We speelden eerst de situatie uit: vader is moe en erg aan vakantie toe, moeder verheugt zich vooral op het weerzien met een erg leuke campingbuurman, dochter Suze (die vroeger Steven was maar een succesvolle transgenderoperatie heeft ondergaan) moet plassen en dochter Roos is alleen maar bezig met haar mobiele telefoon. Het gezin staat in de file bij Luik.
Bij improvisatietoneel wordt het tafereel af en toe even ‘bevroren’ en mag het publiek zeggen hoe het verder gaat.
We lieten het op ons afkomen.
Dochter Roos zat vreselijk vervelend met haar benen tegen mijn stoel te bonken.
Mijn telefoon werd uit het autoraam gegooid omdat ik aan het appen was met de leuke buurman die al op de camping aangekomen was.
Schoonzoon Cees werd onbedoeld nog betrokken in het gebeuren als hinderlijke gast in de file die steeds de aandacht van Suze probeerde te trekken.
Vader Tom kon het (op verzoek van de aanwezigen) niet meer aanzien en banjerde dwars door het publiek heen om de lastpost tot de orde te roepen.
Het voert te ver om alle gebeurtenissen die ons gezin overkwamen te beschrijven, maar we vonden het alle vier erg leuk om te doen.

Het bracht ook weer van alles boven.
Carlijn die vroeger achter mij de auto zat: “Kan die stoel nog wat naar voren?”
Een speelgoedje van Carlijn dat met 120 op de snelweg onbedoeld uit het autoraam werd gegooid.
Voor ons bepaalde de act met onze dochters de waarde van de dag.
Meiden: bedankt!