Na onze vakantie in Duitsland vroeg iemand tijdens de boodschappen bij de Jumbo mij: “Hoe gaat het met je?” Zonder er bij na te denken riep ik: “Goed. En met jou?” “Nee, ik bedoel met je hart!” O ja, m’n hart. Dan ben je dus echt wel even goed op vakantie geweest.
Drie en een halve maand revalidatie heb ik er nu opzitten. Voor mijn gevoel ben ik nu met het laatste stukje bezig, al zegt menigeen dat het een jaar kost voordat je weer de oude bent. “Als je dat ooit weer wordt” zei laatst iemand opbeurend. Volgens mij ben ik goed op weg. De wond is prima genezen, al blijft een strook naast het litteken raar gevoelloos aanvoelen en sommige kleding met kragen en opstaande randjes irriteert nog steeds, dus die draag ik nog even niet.
…. in beweging ….
Deze week ben ik weer een paar uren aan het werk geweest, ik doe het huishouden en de boodschappen weer zelf en probeer mezelf wat zwaarder te belasten qua beweging. Naast de yoga iedere morgen doe ik dagelijks mee aan Nederland in beweging (lees hierbij het blog ‘Nederland en Ada in beweging’ uit 2015) en ik spring touwtje. Ik touwtje spring. Huh? Hoe zeg je dat eigenlijk.. …ik doe aan touwtjespringen. Op de familiedag ontdekte ik dat ik na tien keer springen al buiten adem was; vandaag kon ik al 30 keer achter elkaar springen.
Lichamelijk gaat het dus de goede kant op, mentaal zwabbert het nog een beetje. De angst voor een volgend infarct is, ondanks het consequent innemen van meerdere soorten medicijnen, altijd aanwezig. In de afgelopen 14 jaar is gebleken dat het zich vaak als donderslag bij heldere hemel aandient; dat heeft te maken met de onvoorspelbaarheid van de ziekte FMD
Bij de vorige infarcten kreeg ik alleen één of meerdere stents geplaatst en duurde het herstel ongeveer zes weken; dan was ik in ieder geval lichamelijk wel weer opgeknapt.
De bypass-operatie van maart heeft een behoorlijke impact op me gehad; het lichamelijke herstel kostte me moeite en is me niet altijd meegevallen. Met recht noemde ik het ‘mijn Echternachse processie’. Om in die beeldspraak te blijven: inmiddels loop ik weer gewoon, stap voor stap naar voren. Heel af en toe moet ik nog eens een stapje terug doen. Toch weer te veel dingen achter elkaar afgesproken zodat de agenda voor één weekend te vol is;
toch weer helemaal in elkaar gevouwen op mijn zij liggen slapen waardoor in het wondgebied een zeurende pijn ontstaat; of gewoon te veel gedaan en te weinig rust genomen: het hoort er bij. Als het goed is werk ik vanaf half augustus weer drie dagen in de week en ben ik helemaal opgeladen voor het seizoen 2018/2019: als het ons gegeven is gaan we er weer wat moois van maken. Op het werk afgelopen dinsdag begon het in ieder geval al goed: ik kreeg welkomstbloemen!
Geef een reactie