Op mijn MP3-speler staat een verzameling muziek die ik in de loop van de jaren heb verzameld en waar ik graag naar luister. In de loop van de jaren heb ik daar al wat nummers van besproken in een blog in de categorie ‘Muziek’.
Vandaag een lied dat eigenlijk helemaal niet kan.
Het is een smartlap in de ware zin van het woord en het wordt gezongen door de Zangeres zonder Naam.

Mijn oma Vrieswijk had een zwak voor de zangeres, ze had volgens mij een plaat met muziek van haar. Oma werd daarom hartelijk uitgelachen door haar zonen, die het echt beláchelijke muziek vonden. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader een keer op een verjaardag spottend begon te zingen en uithaalde met ‘Daar zat Eééééduard met zijn Lehenaaaa….’ waarop de rest meeblérde: ‘sloten daar een huwelijksband’.

Nou had oma die zonen al heel wat jaren en ze trok zich er niks van aan; gelijk had ze, zij vond het nou eenmaal mooie muziek. Een aantal jaren geleden zocht ik met de zoekterm ‘Eduard Lena’ en kwam uit bij het lied dat ik zocht.
Het is prachtig van lelijkheid.  Het begint met de zin ‘In het lommer van ’t priëeltje…’
Als het voorbijkomt en ik ben alleen, dan zing ik het mee, een mens moet zichzelf soms een guilty pleasure gunnen. Dan denk ik ook altijd even aan oma en aan mijn vader.

Luister naar de Zangeres zonder Naam >>>

Het is een triest verhaal.
Maar nog triester is dat Eduard na het overlijden van Lena helemaal niets meer met zijn leven doet . Hij doet zijn hoed en mantel af, treedt in het klooster en treurt zijn hele leven om zijn Lena, tot hij rust bij haar in ’t graf.
Wat zonde van zo’n mooie jongen…….