En ineens is het niet meer droog en is het weer gewoon Nederlands weer.
Gistermorgen hing ik de was buiten en dat had ik beter niet kunnen doen.
In onze tuin zijn de gevolgen van de droogte goed te zien, al viel het hier verhoudingsgewijs nog mee, hoor ik van mensen uit andere delen van het land. Eén hortensia is helemaal verdroogd, een beetje zielig staat hij tussen de struiken die het nog wel gered hebben.

Gisteren haalde ik een paar flinke verkleurde, maar nog niet helemaal verdroogde bollen van de struik, kocht voor een rijksdaalder een klein bosje rode roosjes van de Jumbo en zocht een grote, platte schaal op.  Daarna organiseerde ik voor mezelf de workshop ‘Ach wat jammer van die vroeg verwelkende hortensia’s, maar je kunt er altijd nog een bloemstuk van maken’.
Het was een leuke workshop, maar het duurde beslist niet lang: oasis in het water, hortensiabollen erover verdelen, roosjes kort, schuin afknippen en lukraak tussen de hortensia’s prikken.
Klaar.

Gistermiddag schilde ik de moesappels die onder de boom waren gevallen en maakte er appelmoes van.
Waar ik normaal gesproken één kopje water bij de appelmoes moet doen, waren nu drie kopjes nodig. Zou je nou zelfs aan de appels kunnen merken dat het een droge zomer is?