10 september: Hier ligt mijn voorvader!

Zaterdag was het open monumentendag.
’s Morgens ging ik met Frea, Jon en Carlijn naar de Mensinge.

Landgoed Mensinge Roden

We liepen door de mooie kamers, waar overal attributen stonden die vroeger door het keukenpersoneel werden gebruikt. Er liepen mensen rond in oude kleding die door de dienstbodes en het andere personeel werden gedragen en er waren foto’s uit die tijd.
Een vrijwilliger liet ons een paar bijzonderheden zien en vertelde ons van alles over de Mensinge. In de keuken trof ik Gerrit Warmelink, collega-vrijwilliger bij de Catharinakerk, maar zaterdag druk met zijn andere vrijwilligers-klus. Op de website van het landgoed vond ik een filmpje waarin Gerrit aan het woord komt. Hij vertelt in het kort de geschiedenis van het huis en zijn bewoners. Hierbij een link naar die website Landgoed Mensinge >>>.

’s Middags was ik zelf vrijwilliger in de Catharinakerk. Ook een monument dus ook de hele dag open. We hadden het er maar druk mee, de belangstellenden liepen af en aan!
Er waren twee jonge kinderen die wat verlegen achter mama stonden. Ik maakte een opmerking over de prachtige glitterschoenen van één van hen; toen vroeg ze mij naar het orgel. Ging er nog iemand op spelen? “Weet je wat? Ik ga de organist even vragen.” Ad wilde wel even wat spelen, ik mocht ook wel met de kinderen boven komen kijken. Hij liet hen zien hoe het geluid van het orgel tot stand komt, liet verschillende onderdelen zien en vroeg toen of ze ook een liedje kenden. Oma stelde “Op een grote paddestoel’ voor. Ad speelde en wij gingen met elkaar het liedje zingen. Beneden stond men gek te kijken:
“Met de beentjes in de lucht!”

Even later kwam er een mevrouw met een stapeltje papieren. Zij had haar stamboom meegenomen, ze stamde af van Deodatus. “Als het goed is, is hier in de kerk zijn grafsteen.” O ja? Zo goed ben ik nou ook weer niet op de hoogte van die stenen……
Maar we vonden zijn grafsteen en we vonden zijn naam op het predikantenoverzicht. Hij was predikant in de Hervormde Kerk van 1647 tot 1696. Bijna vijftig jaar! Daar vallen Theo van Beijeren en Harm Jan Meijer bij in het niet 
De mevrouw was heel erg enthousiast over het resultaat van haar zoektocht. Ze maakte foto’s en vond het heel bijzonder om sporen van één van haar voorouders te vinden.

Rond kwart over drie kwamen er ineens héél veel bezoekers. Dachten wij. Maar het waren allemaal leden van de Cantorij Roden. Wat heerlijk, die gingen een paar liederen zingen.
Sommige bezoekers bleven wel rondlopen en dingen bekijken, maar ook een heel aantal ging even zitten. Luisteren. Ook daar is de kerk voor bedoeld; het is niet alleen maar een prachtig historisch gebouw, maar ook een plek om te zitten, te luisteren en te zingen.
‘Toevallig’ had ik een handwerkje in mijn tas; daar zat mee in mijn handen naast een eeuwenoude pilaar.
Zaterdagmiddag, kwart over drie, haakwerkje, mooie muziek, even een moment van bezinning.

Wat zijn het leuke middagen en wat geniet ik van de gesprekken met belangstellenden en toevallige voorbijgangers. Te weinig was ik er dit jaar bij als gevolg van de nasleep van de by-pass. Volgend jaar draai ik weer gewoon mee in het vrijwilligers-rooster.
Deo volente.