13 september: Vorig jaar om deze tijd.

In deze periode kijk ik dikwijls terug naar vorig jaar.  In de maand augustus werd mijn moeder ziek en half oktober overleed ze.  Als ik nu ’s morgens op de fiets stap op weg naar mijn werk realiseer ik me dat ik vorig jaar al niet meer fietste in de maand september omdat ik na mijn werk vaak nog naar Hoogersmilde reed. Op de Cornelis Clan dag was ze er voor het eerst niet bij. We verdeelden die dag wat laatste spulletjes van haar die nog waren blijven liggen.

Zondagavond reden we op weg naar de verjaardag van een Waninge-schoonzus weer eens over ‘de Smilde’ langs de Drentse Hoofdvaart.
Langs het kerkhof.
Langs Meintjes.
Langs de televisietoren.
Het prikte.
Jarenlang reden we bijna wekelijks langs al die bruggen over die ene ‘schuine brug’; nu komen we er er hooguit nog een paar keer per jaar ’s avonds langs.

Deze zomer heb ik mijn moeders spijkerjasje gedragen (waarvan bij haar de manchetten 2x omgerold waren) en haar opvouwbare paraplu zit standaard in mijn rugtas.  Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik niet even aan haar denk,  omdat er nog zoveel kleine dingen in mijn huis en in mijn leven zijn die me aan haar doen denken. Mijn moeder had bijvoorbeeld zo’n grote voorraad wasmiddelen, dat ik daarvan ook rijkelijk kon uitdelen aan de dochters. Carlijn zei “Toen ik de was had opgehangen rook ons huisje ineens naar Oma!” In onze slaapkamerkast staat een tas vol fotoboeken. Regelmatig zit ik even in zo’n album te bladeren of ik zoek bewust een foto voor een blog. Een uur is dan zomaar om….

De periode van geleidelijke rouwverwerking werd abrupt onderbroken door de hartoperatie in maart; dan zit je hoofd ineens helemaal vol met spanning en zorg. Wat ik nog weet is dat ik blij was dat ik mijn moeder niet meer hoefde te bellen dat ik die by-pass moest ondergaan. Nu ik het hele revalidatie proces heb doorlopen lijkt er weer meer ruimte te komen in mijn hoofd voor bovengenoemde herinneringen. Ik laat het maar gebeuren, het gaat niet gepaard met diep verdriet of heftige emoties.

Sterker nog: heel vaak denk ik aan haar met een glimlach.  Om die enorme voorraad wasmiddelen bijvoorbeeld. Of al die pakken zakdoekjes, inlegkruisjes en Tena-Lady….. en ook met schuursponsjes en Cif kan ik nog minstens een jaar vooruit!