Half augustus waren Gerard en ik een weekend aan het Noordzeestrand. Daarover schreef ik rond die tijd al een paar blogs ( zie 13, 15 en 23 augustus). We konden pas halverwege de middag in ons Bed&Breakfast-adres terecht, maar we hadden de hele vrijdag al vrij, dus we besloten te gaan fietsen op het voormalig eiland Wieringen. Na de Afsluitdijk lunchten we in chauffeurscafé/wegrestaurant  ‘de Zingende Wielen‘ in Den Oever, altijd weer een aangenaam genoegen.

Wieringen was vroeger, net als Urk en Schokland en de Waddeneilanden, een eiland in de Zuiderzee. Al voordat de Afsluitdijk werd voltooid, in 1924, werd de Amsteldiepdijk aangelegd, die Wieringen met het vasteland verbond. In 1930 werd in de Zuiderzee de Wieringermeerdijk aangelegd en werd de aangrenzende polder de Wieringermeer drooggelegd.

Dit hele blog kan ik moeiteloos vullen met fantastische verhalen over de oeroude geschiedenis van het eiland, maar dat doe ik misschien een andere keer.
Wat ik over Wieringen kwijt wil is dat je daar heerlijk kunt fietsen en dat je je daarbij op Ameland of Schiermonnikoog waant.
Van een vorige fietstocht in 2013 had ik nog een toeristische fietskaart liggen, die diepte ik op uit het archief en vanuit de Zingende wielen vertrokken we richting Oosterland en Stroe. Op het eiland vind je veel van dit soort kleine dorpjes, gehuchtjes haast en je komt langs mooie oude huizen en boerderijen. Hier en daar zijn wat kleine musea, maar groots en meeslepend wordt het niet en hierin ligt juist de kracht van het eiland.

Op de kaart van 2012 stond ook een Vikinggraf vermeld bij Westerklief, daar hebben we een tijdje naar gezocht. Daar is namelijk in 1995 een Vikingschat gevonden; het is bekend dat Vikingen het eiland niet alleen hebben geplunderd, maar het ook gebruikten als ‘opsteekplaats’ op hun route naar het Zuiden. Het graf vonden we niet; hoe het zit met dat graf ga ik nog eens vragen in het Informatiecentrum ‘Vinkingen op Wieringen’ in Den Oever.

Aan de Noordkant grenst het eiland nog steeds aan het water (het Amsteldiep) dat naast Den Helder ligt), aan de onderkant kun je fietsen over de oude Zeedijk. Daar  kijk je niet meer over het water maar over het land uit, de Wieringermeerpolder.
Ga er eens een dagje naar toe: het is er prachtig. Je kunt er niet alleen fietsen, maar er zijn ook mooie wandelroutes uitgezet.
En…… je hoeft niet met de boot om dit voormalig eiland te bezoeken.
Het is het meest onbekende Waddeneiland, maar het best bereikbare!

Naschrift d.d. 24 september: per kerende post kreeg ik antwoord op mijn vraag van Dirk Burghout van ‘Wonderlijk Wieringen / Viking Informatiecentrum’.

Wat betreft het “Vikinggraf” zoals u dat schrijft het volgende:

Op de hoek van de Westerklief en de Oosterklief woonde vroeger een
kunstenares. Die had in haar tuin een picknicktafel en een kunstwerk geplaatst.
Het kunstwerk was genaamd: “graf van een onbekende Viking” dit bestond uit een aantal keien uit de voorlaatste ijstijd welke in de vorm van een
Vikingboot (Drakar) waren gelegd. Na verhuizing van deze kunstenares een paar jaar geleden is dit zgn. monument door de nieuwe eigenaar opgeruimd.

Dat het nog op de kaart vermeld staat heeft als rede dat het enorm kostbaar is dit te wijzigen. Maar wij zullen dit bij een nieuwe uitgave aanpassen.

Mysterie opgelost: bedankt Dick!