Vanmorgen in de Jumbo zei iemand: ” Wat loop je moeilijk!”
Klopt.
Goed gezien.
Last van de rug.
Goede adviezen te over.
Niet gaan zitten! Niet gaan liggen! In beweging blijven!
Maar ik zit ook moeilijk. 
Staan is ook moeilijk.
Fietsen gaat nog het best, dus dat doe ik regelmatig.
Boodschappen doe ik ook op de fiets, maar niet teveel in één keer.
De pijn in mijn rug bepaalt in hoge mate de waarde van mijn dag.
De doodgewoonste dingen als iets van de grond oprapen, iets uit een keukenkastje pakken of iets van de bovenste plank pakken kosten veel inspanning en alles doet zeer.
Bek af wordt ik er van.
Ervaring leert dat het een dag of vier duurt. Daarvan zijn er nu twee om. Ik volg de adviezen op en blijf in beweging. Mijn ouders hebben mij opgevoed met de stelregel: “Niet drekt hen de dokter lopen. Kiek het eerst maar eem an. Miestal is het met een dag of vier wel weer over. ”
Zo denk ik er nog steeds over. Als het volgende week nog zo is meld ik mij bij de huisarts. Tot die tijd loop ik moeilijk. Blij ben ik met Jon over de vloer: hij draagt de boodschappen naar binnen, haalt zware wasmanden van boven en haalt de stofzuiger er even door.
Fijn, zo’n kostganger!
Pieky Doornbos-Hilgenga
Och Ada, rugpijn prut is dat toch, beterschap….. Dan moest jij vroeger vast ook naar school wanneer je ziek was, met de boodschap: ” wanneer het echt niet gaat kom je maar weer thuis”.
Ada
Jah! En dan bleef je op school, want dan viel het best mee. Als je echt ziek was zag je moeder dat natuurlijk ook wel, dan hoefde je niet naar school…..