Vorig jaar overleed mijn moeder op deze dag. Maandag 16 oktober om 18.45 uur overleed ze na een ziekbed van twee maanden. (Een waardig einde dankzij de wichter >>>).
Na een jaar kijk ik tevreden op die periode terug. Het was heel druk en hectisch, maar het was een goed afscheid; een voltooid leven. Anders dan bij mijn vader, rustiger.

Twee weken na haar overlijden ging ik na een korte vakantie weer naar mijn werk.
De eerste ochtend dat ik weer in mijn auto zat hoorde ik op de radio het lied ‘Zo zal het zijn’ van Rob de Nijs. Ik kende het niet en ik zat verbijsterd te luisteren.  Het ging over het overlijden van mijn moeder. De tranen stroomden over mijn wangen en het duurde even voordat ik op mijn werk verscheen; het lied kwam wel even binnen ’s morgens om twintig over zeven. Muziek kan me soms zo raken en toen was ik even helemaal van de kaart.

Toeval bestaat niet.
Dat lied is op dat moment voor mij gedraaid.

Hierbij een link naar het lied Zo zal het zijn >>>

Doof nu het licht en sluit je ogen
En vergeet de strijd
Jouw leven hier is omgevlogen
Maar jouw liefde blijft

Maar waar jij gaat
Zijn zon en maan gelijk
De kleinste bloem
Is daar als de hoogste eik
En alle koningen en kinderen
Zijn daar gelijk

Laat nu die laatste droom maar komen
En wees niet meer bang
Jouw nacht van vrede is gekomen
Na een leven lang

En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
Het heetste vuur
Wordt dat als van een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn

En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
Het heetste vuur
Wordt dat als van een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn

Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn

En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand
Samen gaan
Wat stof is zal tot stof vergaan
En elke storm komt weer tot rust daar
Zo zal het gaan

En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
Met jou meegaan
Jouw taak op aarde is voldaan
Zoals je was in alle liefde

Mmmmmmmmmmmmmm

Zo zal je gaan
Zo zal je gaan
Zo zal je gaan