Deze week kwam er een monteur langs, want er was iets met onze wasmachine.
Hij kwam binnen en vroeg onmiddellijk of ik niet vond dat hij een luchtje bij zich had.
Huh?
“Ja, want ik rook en dat ruik je. Ja, eigenlijk wil ik wel stoppen met roken, maar ik zit nu privé in lastige omstandigheden.”
Toen was hij net met z’n gereedschapskoffertje over de drempel.

Zucht. Heb ik weer.

Hele verhalen.
Over z’n ex.
Het uitkopen.
De kinderen.
De financiële problemen.
De moeilijkheden.
De nieuwe vriendin.

Ik praat mee in algemeenheden.
“Ja, dat komt wel vaker voor.”
“Mmmmm”
“Met eerlijk zijn kom je het verst.”

“Mag ik gebruik maken van jullie toilet?”
Tuurlijk mag dat.
Eenmaal terug: “Ik was mijn handen even hier, het zag er zo schoon uit. Anders denkt u misschien dat die watervlekken op de grond iets anders zijn, haha.”
“Ik zit trouwens altijd te plassen, dat geeft een stuk minder viezigheid.”
“Mijn nieuwe vriendin is voedingsdeskundige, die weet heel veel over eten en wat wel en niet goed voor je is; nu ben ik qua eten erg goed bezig!”
Nou!
“Nu nog stoppen met roken” zeg ik vilein.
“Ja, dat is nog wel even een dingetje….daarom drink ik nu ook heel veel water, wel twee en een halve liter per dag. Dat is goed voor je darmen en de doorstroming. Mag ik nog wel even weer naar het toilet? Ja, dat is het gevolg, hé? Haha”.

Er was iets niet helemaal goed met de stekker, dus de onderhoudswerkzaamheden duurden langer dan gepland.
Er kwamen nog verhalen over de wasmachine van zijn ouders, over de overbuurvrouw die ook gescheiden was en die helemaal niet goed met de kinderen omging, over co-ouderschap: het ging maar door.
Nog geen veertig en dan al zo oeverloos kwekken.

Het was een grote lieverd.
Maar ik zou ook willen scheiden;  sterker nog, ik was er niet eens mee getrouwd…..