Vanmorgen was mijn eerste werkdag na bijna drie weken kerstvakantie.
Toen ik vanmorgen mijn computer aanzette leek die laatste werkdag (19 december) een eeuwigheid geleden; de term ‘vorig jaar’ was hier goed op zijn plaats zeg maar.

Er was nog niemand, dus ik verwachtte al even wat mail te kunnen wegwerken, maar dat lukte niet; ik moest namelijk eerst mijn wachtwoord intypen om überhaupt in het systeem te komen.
tap-tap-tap-tap-tap-tap-tap-tap-tap-tap.
“Uw inlognaam en wachtwoord komen niet overeen. Toegang geweigerd”.
Huh?
Nog een keer hetzelfde aantal taps met hetzelfde resultaat.
Ik wist toch zeker……

Lang verhaal kort: ik was mijn wachtwoord vergeten.
Haalde de wachtwoorden van ’thuis’ en ‘werk’ door elkaar.
Zucht. Ben je mooi op tijd, kun je nog niks doen.
Maar gelukkig kwam Menco de kamer binnenwandelen. Hij is de ICT’er van het Heymanscentrum en regelde voor mij bij zijn collega’s van Automatisering een code waarmee ik mijn wachtwoord kon wijzigen.
Toen ik weer in mijn mail kon waren er al meerdere collega’s en moest er eerst even bijgepraat worden, dus van die eerste vroege ‘mailwegwerk-actie’ kwam vandaag niet veel terecht.
Was niet erg. Het was fijn om weer op het werk te zijn; om 11.00 uur was ik al weer helemaal ingelezen én bijgepraat.

Zelf dacht ik dat het vergeten van mijn wachtwoord te maken had met mijn leeftijd.
Maar collega Rien verzekerde mij dat dat niet zo was.
“Als je je wachtwoord bent vergeten heb je dus in de kerstvakantie thuis niet op je werkmail ingelogd en heb je écht vakantie gehad!”

Zo is het.
Het nieuwe wachtwoord staat nu ergens in mijn papieren administratie, zodat ik het in ieder geval terug kan vinden als ik weer eens écht vakantie heb gehad.
Of als de gevolgen van de ouderdom onverhoopt toch toeslaan…….