Vorig jaar op 2 augustus  bezochten Gerard en ik de musical ‘Was getekend: Annie M.G.’ in het DeLaMar-theater in Amsterdam. (zie 2 augustus >>>).

Daarin werd onder anderen het nummer ‘de Laatste dans’ vertolkt uit de musical Foxtrot.
Het lied had ik wel eens zijdelings gehoord, maar de inhoud was kennelijk aan me voorbijgegaan. Ik was onder de indruk van wat ik op het podium zag aan dans en beweging, van de zang en van de tekst. “Dansen op een vulkaan” zongen ze.

Het lied is gesitueerd aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in Berlijn.
De wereld staat bijna in brand, iedereen ziet het aankomen, maar het gewone leven gaat gewoon door. Het is geschreven in de jaren ’70 en de maatschappelijke problemen uit die jaren komen ook in de tekst naar voren.
Maar ik luisterde met andere oren. Het was 5 maanden na de by-pass-operatie en de tekst kwam behoorlijk binnen. De vaatziekte waaraan ik lijd is verraderlijk: het kan zomaar weer toeslaan. “Dansen op een vulkaan” zongen ze en ik zat ik in tranen naar het toneel te kijken; ze bezongen wat ik in augustus heel sterk voelde.

Eenmaal thuis zocht ik op internet naar ‘De laatste dans’.
En wat kwam in beeld? Anja. ‘De laatste dans, die moet je mij nog schenken….!”
Oh jaaah! Ik klikte het aan en ik was weer in 1969.
Woordelijk kon ik de smartlap meezingen, als meisje van 8 kende ik de tekst al uit m’n hoofd en samen met nichtje Jannette van ome Jan en tante Jantje galmde ik dit op mijn slaapkamertje aan de Servatiusstraat. En ook op vele andere momenten in huis; mijn vader en moeder werden er wel eens simpel van.
Sweet memories.
Ook even meezingen? Klik hier>>>

Maar dat zocht ik niet.
Naderhand vond ik de uitvoering van ‘de laatste dans’ uit de musical Foxtrot.
Inmiddels zijn de scherpe kantjes er wel af.
De angst voor een volgend infarct is weer tot hanteerbare proporties teruggebracht en ik luister zonder grote emoties naar ‘Dansen op een vulkaan ‘.
Benieuwd naar het nummer? Klik hier voor video op You Tube >>>
Wat een kunstenares was die Annie M.G.