5 maart: Contact wissen?

Met ons Franse-les-groepje zijn we,  na jaren mailen,  begonnen aan een groepsapp.
Weer 7 namen toegevoegd aan ‘mijn contacten’ in mijn mobiele telefoon.
Bij de nieuwe groep kreeg ik alleen maar nummers, maar dat vind ik niet handig, dus gisteravond na de Franse les zat ik op de bank mijn telefooncontacten bij te werken: namen aan de nummers toevoegen.

Wat heb ik eigenlijk veel contacten! Daar kijk ik eigenlijk nooit naar….
O?  Staat die ex van één van de dochters er nog in? Die kan er wel uit.
Klaas? Wie is Klaas? O ja, die Klaas.
Gerard z’n vorige werknummer; kan ook wel weg.
Dan kom ik bij de M.

Ma Vrieswijk. Ma Boshof. Ma mobiel. Ma huisarts.  Ma/Renate ICARE

En ineens gaan de sluizen open.
Wat confronterend.
De beelden schieten door m’n hoofd.
De beelden van de laatste maanden van mijn moeder die in mijn geheugen gegrift staan.
Het najaar van 2017 komt in namen en cijfers voorbij en ik was niet voorbereid op wat dat met me doet.
In ons foto-album staan de foto’s van die tijd.
De laatste Cornelis-clan toen ze al zo’n last van de rug had.
Het eten in die kale kamer in de Boshof.
De laatste weken thuis.
De nasleep van het ontruimen van het huis.

In maart 2018 werd ik zelf opgenomen in het ziekenhuis en zat ik al weer in een andere achtbaan, waardoor de ziekte en het overlijden van mijn moeder wat op de achtergrond raakten.
Gisteravond was het even weer prominent aanwezig.
“Contact verwijderen?” vraagt mijn telefoon.
Dan moet ik klikken op wissen.
Boshof, huisarts, Icare worden gewisd.
De dominee van Hoogersmilde ook.
Ook het mobiele nummer van Ma haal ik er uit, dat bestaat immers niet meer.

En dan het vaste nummer.
Dat is het enige nummer dat mijn ouders ooit hebben gehad.
Toen ze telefoon kregen in de jaren ’60 was dat al hun nummer.
Dat was tot ik uit huis ging ook mijn nummer.
Stond in al mijn schoolagenda’s.

Ik klik op wissen.
Voor het herinneren van mijn moeder heb ik haar nummer niet nodig.
Maar confronterend is het wel.