Af en toe mag ik een column in de streektaal verzorgen voor de rubriek ‘Moi Noordenveld’ in De Krant, een regionale krant in Noordenveld.
Het onderwerp mag je meestal zelf kiezen; toen ik vorig jaar een tijdje in het ziekenhuis verbleef schreef ik op deze website een paar blogs over mijn lot als patiënt en ik besloot een aantal van die verhalen te combineren onder de titel: “Nargens beter as thuus.”

Regelmatig spreken mensen mij aan over mijn blogs, maar deze column maakte wel heel veel los. Wat blijkt? Het is zo herkenbaar. Bijna iedereen heeft wel eens in het ziekenhuis gelegen en bijna iedereen weet hoe ongemakkelijk het soms is om je kamer te delen met anderen. Het is een hilarische column geworden en achteraf lach je er om, maar toen ik mijn avonturen met Piet, Guus en Willem beleefde was het soms echt niet leuk.

Een verpleegkundige in het Martiniziekenhuis, die destijds meelas met mijn blogs, kwam na het verhaal over de vragen over de stoelgang van de buurman, (terwijl ik nasi met saté zat eten)  naar me toe.
“Die verpleegkundige was ik, hè? Wat erg eigenlijk; had ik helemaal niet door. Wij zijn bezig met ons werk en werken behandelplannen en protocollen af. Jij geeft ons een inkijkje hoe de patiënt het beleeft die afhankelijk is van onze zorg. Ik zal proberen daar wat meer rekening mee te houden.”

Wat ik destijds ook schreef en wat ik na het tumult over deze column nogmaals wil benadrukken: we mogen onze handen dichtknijpen dat we in Nederland wonen en dat het zo goed geregeld is als je ziek wordt. Dat je geopereerd kunt worden en dat je verzekering dat betaalt. En dat mensen als Willem niet aan hun lot worden overgelaten.

Wil je de column ook graag lezen maar krijg je ‘de Krant’ niet in de bus?
Hierbij een link naar het PDF Nargens beter as thuus.

Naschrift: er kwam nog een opmerking over die fles waarin Willem moest urineren.
“Was die flesopening nou zo klein of eeeh….”