In het weekend van 9&10 maart zaten Gerard en ik een paar dagen in Breda.
Tijdens de stadswandeling die we destijds deden maakten we een selfie met een klein, raar beeldje. In de tekst die we hadden van ‘de Historische kilometer’ in Breda stond het volgende optekend over dit ietwat vreemde beeldje:

Begin deze eeuw werd het carnavalsfeest door de Katholieke
Kerk verboden. Wanneer de Kielegatters, zo heten de Bredanaars
tijdens carnaval, vroegen naar de terugkeer van hun carnavalsfeest,
was steevast het antwoord: “Met St. Juttemis.” Nooit dus.
Gelukkig konden in 1936 de feestmutsen weer uit de kast gehaald worden.
Jaren later ontstond het idee om ieder jaar een gedenktegel voor
Prins Carnaval te leggen. De winkeliers uit de Ridderstraat,
tijdens carnaval Prinsenstraat, hebben de handen ineengeslagen
en dit project gezamenlijk gefinancierd. In 1991, toen het Bredase carnaval 55 jaar bestond, heeft de Stichting ter bevordering van Carnavalsviering (BCV) het
opmerkelijke beeldje van St. Juttemis aan de inwoners van Breda
geschonken.

Hmmm. We liepen over een soort ‘walk of fame’ van koperen gedenktegels die dus waren aangebracht in het wegdek voor Prins Carnaval. Ieder jaar een koperen tegel met alleen een ander jaartal.
Wij zijn dan te veel Noordeling om daar het nut van in te zien.
Zo’n beeldje, daar kunnen we dan nog wel in komen, maar al die tegels…?!?
Het eeuwige verschil tussen een Noordeling en een Zuiderling.
Een inwoner van Breda zal zeggen: “Wie heeft gezàgjd dat het núttigj moet zijn?
Is toch gjewoon leuk?!”

Hiernaast de selfie met de potsierlijke Sint Juttemis.

Hij had nog rode vlekken van het laatste carnavalsfeest…… dat was tenslotte in dat weekend nog geen week geleden!