Gisteren werd door het KNMI code Oranje afgegeven.
Het noorden van het land was laat aan de beurt; toen wij naar bed gingen was het al 23.30 uur. Het flitste in de verte en we hoorden de donderklappen onze kant op komen.
We deden uit voorzorg alle ramen dicht en gingen slapen.
Dachten we. Ineens begon het heel hard te regenen en er was heel veel lawaai.
“Dat giet wel hiel hard!” zeiden we tegen elkaar, wachtten nog even af of er niets ernstigs gebeurde, maar toen het onweer wegdreef vielen we al snel in slaap.

Vanmorgen om 06.00 uur ging mijn wekker en het eerste wat ik hoorde was een kettingzaag. “Wie is er nou ’s morgens zo vroeg al aan het zagen?” vroeg ik me wat mopperig af, maar dacht er verder ook niet over na.
Eenmaal beneden zag ik dat onze tuin en de straat voor ons huis bezaaid lag met takken.
De zaaggeluiden kwamen van voor in onze straat: de oude dikke boom op de hoek van de Boskamp en de Nieuwe Weg was omgewaaid en de hulptroepen versperden de weg.

Bij ons waren er drie pannen van het dak gewaaid die in stukken in de tuin lagen. Achter ons huis was ook een boom omgewaaid en in de plantsoenen bij ons in de buurt waren ware slagvelden ontstaan.
Wat een treurige aanblik. Ons dorp bleek getroffen door een valwind, ook wel een downburst genoemd. Lees meer hierover op Dit is Roden.nl >>>, daar vind je ook een filmpje van de ravage in het dorp.
Vanmiddag sprak ik even met de bewoners van het huis bij de dikke boom; hun huis was beschadigd door de val van de boom, maar er waren gelukkig geen persoonlijke ongelukken gebeurd.
Kijk nou hoe groot en dik die boom was!
  
Op de fiets maakte ik nog even een rondje door het dorp. Toen ik bij een gemeentelid op de

Helemaal uit elkaar gescheurd.

stoep stond foto’s te maken werd ik door haar aangesproken als  ‘ramptoerist’. Nou vind ik dat er voor een ramp wel iets meer moet gebeuren, maar het was inderdaad een gezellige boel in Roden; overal stonden groepjes mensen de toestand te bespreken en ze hadden er mooi weer bij. Er zijn ontzettend veel bomen gesneuveld in het boomrijke Roden. Wat een triest gezicht. Ondertussen waren de hulpdiensten nog steeds in touw om de wegen weer berijdbaar te maken. Wat is het dan goed geregeld in Nederland. Dat vinden we altijd maar heel gewoon, maar dat wil ik in dit blog

Twee oude bomen, gesneuveld aan de Boskamp

toch even benadrukken: hulde voor de harde werkers die de hele nacht en dag in touw zijn geweest om de wegen vrij te maken.

PS Ik stuurde onze kinderen vanmorgen wat foto’s en schreef dat er drie nokvorsten van het dak waren gewaaid.
Van een van onze schoonzonen kreeg ik later een appje terug: “Lief dagboek. Vandaag leerde ik het woord nokvorst.”