24 augustus: Up-date uit het UMCG

Een dikke week heeft Gerard nu in het ziekenhuis doorgebracht. Na de terugplaatsing van de stamcellen afgelopen maandag (zie 19 augustus) had hij een paar beroerde dagen,
Misselijk en moe. Hij hield er haast geen eten in en is inmiddels 5 kilo afgevallen.
Men dringt er bij hem op aan om toch te proberen iets te eten; er worden nu vooral kleine, eiwitrijke hapjes aangeboden; het is belangrijk dat het maag- en darmstelsel iets te doen heeft.
Het is zelfs de vraag of de maagpijn komt omdat die maag honger heeft of van de medicatie…..

De komende week staat in het teken van ‘de lage leukocyten’. Leukocyten zijn de zogenaamde “witte bloedcellen”, die verschillende functies uitvoeren door het hele lichaam. De voornaamste functie van een leukocyt is dat als een soort leger optreden tegen alles wat vreemd is. Dat word dan vernietigd. Als je te weinig leukocyten hebt, dan ben je e vatbaarder voor infecties e.d.
Het ligt in de lijn der verwachting dat er nog een dip komt in Gerards toestand, daarom worden zijn bloedwaarden scherp in de gaten gehouden.
Maandag schreef ik dat Gerard zijn kamer niet mag verlaten wegens besmettingsgevaar. Dat is nog steeds zo en het is jammer dat hij op deze manier helemaal contact heeft met medepatiënten. Gelukkig krijgt hij bijna iedere dag post: hij ligt voor een wand die al volgeprikt is met bemoedigende kaarten. Dank daarvoor!

Voor mij zijn het dagen van veel heen en weer reizen en alle ballen in de lucht houden; dan ben je al blij dat er niks tegenzit. Maar soms is dat wel zo.
Donderdag was ik op de fiets naar het UMCG waar ik Gerard had bezocht. Daarna ging ik eten bij Carlijn en Wim en daarna fietste ik weer naar huis. Dacht ik. Maar ik was Groningen nog niet uit, toen mijn e-bike mij in de steek liet. En het hele stuk naar Roden fietsen zónder ondersteuning vond ik niet echt een optie, dus ik stalde mijn fiets in het fietsenhok van het Heijmanscentrum (waar ik de sleutels van bij me had) en ging met de bus naar huis.

Gisteren moest ik dus die fiets weer ophalen. Maar zulke dingen doet Gerard altijd.
Al tientallen keren heb ik Gerard de fietsendrager op de auto zien zetten, dus dat moest ik toch ook kunnen. Met enig gehannes kon ik dat ook wel. Eenmaal bij het Heymanscentrum vond ik collega Ruud bereid om mij te helpen om de fiets op de drager te krijgen.
Toen ik het Heymanscentrum weer binnenliep om nog even te kijken wat de pot schafte viel ik met mijn neus in de boter, of eigenlijk in de jus: kok Cor had gisteren mosterdsoep met stamppot zuurkool en een speklap.
Soms zit het dus even tegen, maar soms….. zit het mee!