Maand: december 2019 Pagina 1 van 3

24 december: Een engel.

Door Ada

Op 24 december 2019

Met kerst zijn ze alom vertegenwoordigd: engelen.

60 engeltjes…..

Dit jaar sturen wij vrienden en familie een kerstkaart met een gehaakt kerstengeltje; zo’n engeltje hebben we vorig jaar gemaakt bij de workshop ‘Engeltjes haken’>>>.

Inderdaad: veel werk, maar ik had een jaar de tijd; aan het eind van de zomer had ik ze klaar.

Wat zegt het woordenboek over engelen?

1. Geest uit de hemel die er uitziet als een mens met vleugels.
2. Gezant van God.
3. Zanger in het engelenkoor op de allereerste kerstdag.
4. Iemand die heel lief en behulpzaam is.

Voorbeelden uit ons taalgebruik:
– Ik heb een beschermengel.
– Hij heeft engelengeduld
– Er zat een engeltje op mijn schouder
– Ze heeft een engelachtige uitstraling
– Alsof er een engeltje over je tong……

Hoe zit dat eigenlijk met engelen?
In de bijbel komen ze regelmatig voor maar anno 2019 worden ze niet meer waargenomen.
Tenminste, niet als ‘een heilig soort gevogelte’ zoals Toon Hermans het zo treffend bezong. Hierbij een link naar een YouTube video waarin hij zingt over ‘mijn engel Gabriël’ >>>
Maar graaf je wat verder dan het oppervlakkige, dan hoor je om je heen verhalen dat engelen er wel degelijk zijn.
Mensen die dodelijke ongelukken overleven en handen van licht hebben gezien.
Mensen die zich voelden ‘opgetild’ op ‘weggeduwd’ bij dreiging van groot gevaar.
Onverklaarbare stemmen, oplichtende gestaltes: getuigenverklaringen te over.

De meningen zijn verdeeld, zoals altijd in mensenland.
De één zegt ‘Engelen bestaan niet’ en een ander zegt ‘Engelen hebben mijn leven gered’.
Je kunt het ook omdraaien.
Vraag niet wat engelen zijn en wat voor jou kunnen doen, maar wees er zelf één.

Met deze digitale kerstgroet sluit ik mijn blogs van 2019 af.
Mijn kerstvakantie is al een paar dagen aan de gang en vanaf vandaag neem ik ook even vakantie van de website: na de kerstvakantie ben ik er weer.
Fijne feestdagen en een gezond 2020!

Reageren

23 december: Mi vida en ‘Amane’ in Engelbert.

Door Ada

Op 23 december 2019

In Alledag, Muziek

Het laatste weekend voor kerst.
Wat zullen we eens gaan doen?
Gerard stelde voor om naar de bioscoop te gaan in het nieuwe Forum in Groningen.
Goed idee! We gingen zaterdagavond naar ‘Mi Vida’ met Loes Luca.
Hierbij een link naar de trailer van die film >>>

Een film met een boodschap.
Lou (65) heeft haar kapsalon in Nederland verkocht en gaat een half jaar naar Spanje om de taal te leren en na te denken over wat ze met de rest van haar leven wil.
De film vertelt in een Maeve Binchy-achtig verhaal hoe het haar vergaat in Spanje.
Ze ziet mogelijkheden om daar te blijven, maar haar kinderen in Nederland vinden dat geen goed idee. De boodschap van de film is: leef je EIGEN leven en laat je beslissingen niet alleen maar afhangen van wat anderen vinden. Anderen hebben namelijk altijd iets te verliezen als jij je eigen keuzes maakt. Anderen hebben vaak een dubbele agenda omdat ze profiteren van jouw geld, jouw tijd, jouw aandacht en jouw energie.

Zo, die kwam wel even binnen.
Mooie film, goed verhaal.

Zondagmiddag zaten we in een kroeg in Engelbert.
Dochter Frea is in Groningen lid geworden van vrouwenkoor Amane>>>.
We werden verwacht in ‘Feest en Podiumcafé ‘de Engelstede’.>>>
Er was een levende kerststal en het koor was uitgenodigd ter opluistering van het geheel.
En opluisteren deden ze: wat een verrassing was het!
Het eerste deel van hun optreden was buiten bij de kerststal. Het weer was een beetje druilerig, maar dat maakte voor het zingen niets uit.
Ze zongen een heel divers kerstrepertoire en stonden zichtbaar te genieten.
Een koor met alleen vrouwen had ik nog niet vaak horen zingen. De zettingen zijn heel anders dan bij een gemengd koor. De lage stem was wel te horen, maar één van de lage alten was afwezig, dus in het geheel klonken de lage tonen wat zacht.
Je kon goed horen dat de dames al heel lang samen dit koor vormen, want de koorklank was mooi homogeen en de teksten en melodie-lijnen werden zeker gezongen.

Voor het tweede deel van het optreden van Amane gingen ze naar binnen; Jozef en Maria

Chocomelk in kroegsfeertje….. kijk dat tafelkleed!

verhuisden met hun kindje Jezus gezellig mee. Jon en Gerard bestelden warme chocolademelk met slagroom, dat door de ober met een spuitfles hoogstpersoonlijk met een supergrote toef in het glas werd gespoten.

Zoals ik al zei: heel verschillende kerstliederen passeerden de revue, zoals Stille nacht, Rudolf, Joy to the world, Santa Claus is coming to town en Away in a manger
Bij ‘de herdertjes lagen bij nachte’ hadden ze steeds een klein regeltje toegevoegd.
Zij lagen bij nacht in het veld ‘op de grond‘ zongen ze er speels achteraan en zo bij iedere regel een speciale toevoeging. Erg grappig, net als het hilarische maar soms ook schrijnende liedje van Herman Finkers ‘Van Japan tot aan Yokahoma’.
Bijna ieder liedje was wel bekend en bijna ieder liedje had ook een ‘Amane-twist’.
Het concert duurde drie kwartier, maar het verveelde geen moment.
Er was zelfs een Nederlandse vertaling van “Lonely this Christmas’ van het door mij als puber geadoreerde Mud: “Ik wil niet alleen zijn met kerstmis….!”

Eén liedje vond ik niet leuk.
Vaste lezers van mijn blog weten welk lied dat is.
Het is Amane vergeven: ik kom graag nog een keer naar ze luisteren!
Hieronder een video met één couplet van ‘Stille nacht’ en een sfeerimpressie.

Reageren

22 december: Hoop & Daniël Lohues.

Door Ada

Op 22 december 2019

In Kerk & gemeente

De vierde zondag van Advent.
Vier kaarsen werden aangestoken in de viering vanmorgen in Op de Helte en de profeet Micha verscheen weer ten tonele.
Deze keer vertelde hij over de hoop die in het stikdonker altijd weer opflakkert.
Een maagd die zwanger wordt.
Een magnolia die vóór de winter al knoppen laat zien waar in het voorjaar mooie bloemen uitkomen.

Tijdens de overdenking van Ds. Sybrand van Dijk speelde mij een lied van Daniël Lohues door het hoofd dat heel goed bij deze viering had gepast.
Dat lied, Komp wel goed’ wil ik vandaag graag met mijn lezers delen.
Hierbij een link >>> naar een YouTube-video.
Als je daarop klikt en je gaat dan weer terug naar dit blog, dan kun je tekst meelezen.

In ’t zwartst van ’n duustere nacht
Brandt altied waorns ’n keersie
’n Stemmegie flustert daor zacht

Komp wel, ’t komp wel goed
Uuteindelijk weten we ’t best
Komp wel, ’t komp wel goed
Hoop stärft ’t lest

Onderweg in ’n grote woestijn
Bij ’t leste druppeltie water
Heur ie de eeuwigheid schreien

Komp wel, ’t komp wel goed etc.

Tot dat ’t leste flintertie hoop
Wegblaozen is deur de waorheid
Zu ‘we toch zörgen moeten da’w met mekaar
Oogsten van wat we hebben inzeijd
We hebben de grond en ’t water en de kennis en de zunne
We moeten leben of ons leben der van af hangt

Komp wel, ’t komp wel goed etc.

Ach mamme, wat ben ik ja bange
Mag ik in ruil veur ’n keersie
’n Pleister, ’n smok op de wange?

Komp wel, ’t komp wel goed etc.

De bijbehorende kerkdienst beluisteren?
Kerkomroep >>>, Op de Helte, 22 december, 10.00 uur.

De magnolia kwam terug in het prachtige bloemstuk dat tijdens deze adventsperiode in onze vieringen te zien was.
We vinden het altijd maar gewoon dat er ‘iets van bloemen’ voor in de kerk staat en het krijgt mijns inziens niet altijd de aandacht die het zou moeten krijgen.

Na afloop maakte ik foto’s van het bloemstuk en vroeg Dea Smith naar de bijbehorende uitleg; je vindt die uitleg onderaan dit blog.
Neem eens de moeite om het bloemstuk en de symboliek daar achter goed te bekijken.

Adventsschikking 2019:

De adventsschikking volgt de lezingen uit Micha.

Het is een opbouwschikking die iedere week iets langer wordt.

De kleur is paars.
De basis is van :

Klimop: Gods trouw
Coniferengroen: hoop
De verschillende kegels en zaaddozen: nieuw leven

De schikking staat op een spiegel:
Spiegel: deze werpt een ander beeld op jezelf, de wereld, de tijd (die achter je ligt?)

1^ste advent: Micha 2:
Het kan licht worden , maar daar moet je zelf iets voor doen.

Dit verbeelden we met het poten van 3 bollen. Het lijkt nog niet veel, maar vanuit dit onooglijke iets komen de mooiste bloemen tevoorschijn.

2^de advent: Micha 4: 1-8
Op die dag zullen wapens omgesmeed worden tot gereedschap. En zul je een plek vinden waar je “in de schaduw van God” mag genieten van de dag

Handvormige bladeren: Gods bescherming
Een schepje: gereedschap i.p.v. wapens.
Bollen: nieuw leven

3^de advent Micha 6: 1-8
God vraagt om een andere houding: Doe recht en ga de weg van God.

De kleur is roze. Er is al iets van Kerst te zien.
Roze rozen: liefde
2 stel handen die naar elkaar reiken.

4^de advent: Micha 7: 1-7, 18-20
Hier wordt een hoopvol visioen geschetst: er zal een nieuw begin komen.

Magnoliatak met dikke knoppen: de voortekenen van een nieuw begin.
De kerstster: als belofte van een betere toekomst

Kerst:
De 4 schikkingen worden en een cirkel geplaatst. We zetten de schikkingen met waxinelichtjes in het licht.
In de schikking zijn witte rozen van Gods liefde zichtbaar.

Reageren

21 decermber: Kerstviering bij de PCOB.

Door Ada

Op 21 december 2019

In Kerk & gemeente

In augustus van dit jaar besloten Gerard en ik om te stoppen met optreden als Duo Waninge. We zijn te kwetsbaar geworden in onze gezondheid en we kwamen tot de conclusie: we moeten het maar niet meer doen.
Maar dat betekent niet dat we niet meer samen zingen. In het Christmascarol-koor van afgelopen weekend zongen we tenor en alt en tot kerst is Gerard gast-tenor bij de Cantorij Roden.

Afgelopen donderdag, 19 december, zou ik alleen gaan zingen op het kerstfeest van de PCOB. Eerst wist ik niet eens wat die afkorting betekent; de letters blijken te staan voor Protestants Christelijke Ouderen Bond, subtitel: ‘Samen sterker voor senioren in Nederland’. Hierbij een link naar hun website >>>. Als 50-plusser mag je al aanhaken, dus ik had al 9 jaar lid kunnen zijn.

Gerard was gistermiddag ook vrij en kwam op het idee om mij te vergezellen.
Maar dat was leuk: in plaats van één stemmig kerstliedjes zingen konden we nu twee-stemmig aan de viering mee doen en dat was, ook voor mij, een aangename verrassing.
Het kerstfeest was opgebouwd rond ons kerstrepertoire: veel oude, bekende liederen en af en toe een lied van Elly & Rikkert of een mooie vertaling van Ds. A.F. Troost.
Het resulteerde in een rustige viering met veel zang, gedichten en bekende gedeelten uit de bijbel. Verder mocht ik mijn eigen kerstverhaal over Pieter voorlezen in de streektaal en daar geniet ik zelf minstens zo van als de luisteraars.

Het was aangenaam samen zingen.
Dat vonden de aanwezige ouderen ook; “We hoefden niet zo hoog te zingen!”
Dat heeft ook een reden: ik kan zelf niet meer zo hoog.
Zong ik vroeger bij Christelijke Zangvereniging Halleluja in Hoogersmilde nog onbekommerd de sopraan partij: tegenwoordig kan ik me dat niet meer veroorloven.
Als je met orgel de samenzang begeleidt zit je vast aan noten, maar met een gitaar kun je een beetje ‘sjoemelen’: je zet het lied in een ander akkoord en gebruikt een klem. Dan is een lied soms zomaar 2 of 3 tonen lager.

De aanwezigen gaven de indruk dat het een mooie middag was.
Gerard en ik kunnen dat alleen maar beamen; het was ook voor ons heerlijk om weer even samen de oude, vertrouwde kerstliedjes te zingen.
Deze vormen van vrijwilligerswerk, zoals ook vorige week met het Carolskoor, passen goed bij ons. Ook al zijn we gestopt als Duo Waninge en gaan we niet meer z’n tweeën de provincie in, samen zingen blijft iets wat we in Roden en omstreken gewoon blijven doen.
Dat hoeft niet altijd als duo, dat kan ook in een kwartet, in een workshopje, een informele zangavond of een optreden met het ‘Af&Toe-koor ‘.
Nog even een leuk nieuwtje: dochter Frea heeft voor het ‘Af&Toe-koor’ en logo gemaakt!
Dit zal ik gaan gebruiken bij oproepen voor het ‘Af&Toe-koor’ in het komende jaar.
Dus hou je van zingen en zie je dit logo: haak aan, want samen zingen is geweldig, ook al kun je niet meer zo hoog.

Reageren

20 december: Lezer van de maand – Henk Vrieswijk

Door Ada

Op 20 december 2019

In Lezer van de maand

Hoe kennen wij elkaar?
Ik ben de broer van Ada.

Waar en wanneer ben je geboren?
Ik ben op 28 augustus 1964 geboren in Hoogersmilde.

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
Ik ben getrouwd met Annette. We hebben twee kinderen, Coby van 18 en Cor van 15.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Ik ben werkzaam bij een ICT-bedrijf in Hilversum en werk daar bij de afdeling Managed Services.
Mijn werkzaamheden bestaan uit het op afstand beheren van de ICT Infrastructuur van klanten. Deze ICT-infrastructuur draait voor het grootste deel in onze datacenters in Waalwijk en Groenekan.
Omdat ik in Assen woon en mijn werkgever in Hilversum zit, heb ik het voorrecht om twee dagen per week thuis te mogen werken.

Wat wil je graag met de lezers delen?
Naast dat computers mijn werk en mijn hobby zijn, heb ik nog een andere grote liefde.
Dat is Single Malt Scotch Whisky. In dit blog wil ik vertellen hoe ik het heb leren kennen, en hoe je er van kunt genieten.

Single Malt Scotch Whisky, The Water of Life.
Ik heb single malt Scotch whisky leren kennen op mijn vakanties met Annette naar Schotland. Toen wij elkaar leerden kennen bleek zij al een aantal keren met haar ouders naar Schotland te zijn geweest en het stond al jaren op mijn verlanglijstje. Onze eerste vakantie samen was dus naar Schotland, we hebben toen door Schotland getrokken en zijn op verschillende plaatsen geweest. In een Visitor Centre bij Urqheart Castle (Loch Ness) heb ik toen een boekje over whisky gekocht om er wat meer over te weten te komen (zie afbeelding 1). Dit vond ik zo interessant dat we die vakantie gelijk vijf distilleerderijen bezocht hebben.

Afbeelding 1
Een whisky mag alleen single malt genoemd worden wanneer de whisky van één distilleerderij komt en voor het proces van het maken van whisky alleen malt van gerst gebruikt is en geen andere graan alcohol is toegevoegd.
Een whisky mag pas Scotch genoemd worden wanneer deze minstens 3 jaar heeft liggen rijpen op eikenhouten vaten binnen de Schotse landsgrenzen.
Voor de lagering wordt gebruik gemaakt van vaten welke eerder gebruikt zijn om sherry of bourbon op te lageren. Sporen van deze eerdere lageringen proef je ook weer terug in de smaak van de single malt Scotch whisky.
De andere whisky vorm is blended whisky. Deze bestaat uit een groot percentage graan alcohol en vervolgens wordt daar een mix van single malt aan toegevoegd om een bepaalde smaak te maken.
Blended whisky is de whisky vorm welke het meest verkocht wordt. Voorbeelden hiervan zijn Johnny Walker, Ballantines etc.
Voor mij is het zo dat ik geen blends meer drink omdat een blend het naar mijn smaak niet haalt bij een goede single malt als Ardbeg, Talisker, Springbank of Oban.

Het mooie aan single malt Scotch whisky is dat smaken zo verschillen.
Per distilleerderij en regio (zie kaart) is er een groot verschil in smaken
Smaken als noten, citroen en chocolade kun je terug proeven en ook de smaak van turf. Dit laatste komt omdat voor het drogen van de malt, turfvuur wordt gebruikt.
Het gebruiken van turf wordt niet door alle distilleerderijen gedaan. Van de geturfde whisky’s zijn Ardbeg en Lagavullin (beide van Islay) wel het bekendst.

Naast Schotland wordt verder over de hele wereld wel single malt geproduceerd, waarvan Ierland, Japan en India wel de bekendste zijn.
In de Verenigde Staten wordt vooral bourbon en Tennessee whiskey gemaakt. In plaats van gerst wordt voor deze whiskey’s mais als basis ingerediënt gebruikt. Een voorbeeld van Tennessee whiskey is Jack Daniels.
Sinds ik single malt drink heb ik geen bourbon meer aangeraakt. Wanneer je aan de aan de smaak van single malt gewend smaakt bourbon wel heel raar.

Mijn favoriete distilleerderijen liggen op Islay en in Campbeltown. Op Islay heb ik vier van de negen distilleerderijen bezocht, waarvan ik Coal Ila wel het bijzonderst vond.
Hieronder zie je een foto van mij voor de Coal Ila distilleerderij.

Een deel van mijn huidige whiskey collectie:
(klik op de foto’s voor een vergroting)

Voor mensen die geïnteresseerd zijn in single malt whisky zou ik aanraden om eens naar een proeverij bij een slijter of naar een whiskyfestival te gaan. In de stad Groningen wordt eind maart altijd het Gronings Whisky festival georganiseerd (link zie>>>) waar ik zelf ook al meerde keren geweest ben. Een echte aanrader.
Op het internet zijn ook diverse proeverijen te zien waar kenners een whisky proeven, beschrijven en met een cijfer waarderen.
Persoonlijk vindt ik Ralfy (link zie >>>) wel het leukst.

Reageren

19 december: Kerstpakket.

Door Ada

Op 19 december 2019

In Alledag

Toen ik bij Lentis kwam werken in 2008 kregen we in december een kerst-aardigheidje.
Geen kerstpakket, maar een cadeau dat we konden kiezen uit de Cadeau Caroussel.
Daar werd ontzettend over gezeurd.
Ik citeer: “Internet-gedoe! Ik kan niet inloggen. Ik kan niet kiezen. Die spullen zijn niet mijn smaak.”

In de jaren daarna koos men voor een cadeaubon van V&D.
Kon je zelf iets moois kopen: ik kocht een nieuw horloge.
Maar weer werd er gezeurd.
Ik citeer wederom: “Onpersoonlijk ja. V&D is een stomme winkel.”

Toen had de crisis inmiddels behoorlijk toegeslagen, ook binnen ons bedrijf, dus er moest worden bezuinigd; voor het eerst sinds jaren geen kerstpakket of ander aardigheidje.
Toen werd er nog veel harder gezeurd.
Dat bleef zo tot en met vorig jaar.
We kregen wel een mooie kaart met een opbeurende tekst van de Raad van Bestuur dat we erg ons best hadden gedaan en dat we werden bedankt, maar meer werd het niet.
Toen werd er op ons interne Lentisnet gezeurd over het feit dat er wéér geen kerstattentie was.

Dit jaar was er voor het eerst weer een ouderwets kerstpakket.
Omdat ik nogal had gezworven in de organisatie (Groningen, Winschoten, Zuidlaren) ging ik er van uit dat ik het ergens op moest halen, want ik heb op dit moment niet echt een leidinggevende; officieel val ik rechtstreeks onder de directie. Gisteren na het werk zou ik naar Groningen rijden om het op te halen.

Gistermorgen zat ik midden in een ingewikkeld gesprek met iemand van Automatisering over een autorisatie, toen mijn kamerdeur openging en de directeur met kerstpakket en al binnenkwam. Het telefoongesprek stelde ik even uit en kreeg van de man te horen dat ik voor wat betreft de begeleiding van mijn werkzaamheden niet echt verwend was, dat ik desondanks zelfstandig doorgewerkt had en achter de schermen veel voor anderen had betekend.

Na vijf minuten zat ik weer alleen met het kerstpakket voor mijn neus.
Flabbergasted is het woord dat hierbij op zijn plaats is.
Achteraf bleek dat de mannen ‘voor wie ik achter de schermen veel betekend had’ dit bij de directeur onder de aandacht hadden gebracht en dat ik daarom even deze speciale aandacht kreeg.

Het deed me wat, mensen; het bepaalde de waarde van mijn dag.
Het maakt niet alles goed van wat er afgelopen jaar niet fijn is geweest, maar het helpt al als je op deze manier gehoord en gezien wordt.
Gistermiddag begon mijn kerstvakantie.
Samen met Gerard heb ik het feestelijke pakket uitgepakt; deze blijk van waardering word erg op prijs gesteld.
Ben benieuwd of er nu ook weer gezeurd wordt……

Reageren

18 december: OK Boomer.

Door Ada

Op 18 december 2019

In Alledag

Maandagmorgen 16 december stond er in het DvhN de strip ‘Single’ een woord dat ik niet kende. Een oudere meneer ligt in een ziekenhuisbed en vraagt aan Fatima, de verpleegkundige, wat toch ‘OK Boomer’ betekent; mensen zeggen dat steeds tegen hem.
De meneer noemt zijn naam en Fatima zegt vervolgens ‘OK Boomer!’
Snapte ik niet.
Wat is boomer?
Er was even niemand in de buurt, ik kon het niet aan iemand vragen, dus ik vergat het weer.

Dinsdagmorgen las ik op NU.nl het volgende bericht:
Het woord ‘boomer’ is verkozen tot het Woord van het Jaar 2019, maakt de Dikke Van Dale dinsdag bekend.
Het woord kreeg 41,8 procent van de stemmen.
Boomer wordt door veelal jongeren gebruikt om een iets ouder persoon aan te wijzen, die volgens hen ouderwets denkt en gedateerde opvattingen heeft.
Het woord zelf is afgeleid van het woord babyboomer, waarbij mensen worden aangeduid die tijdens de geboortegolf na de Tweede Wereldoorlog het levenslicht zagen
‘Ok, boomer’ betekent dus zoiets als: ‘Stop eens met zeuren ouwe, we hebben het met je gehad.’ Of: ‘Ik kan het je wel uitleggen, maar je snapt het toch niet.’

Wanneer ben je dan eigenlijk een boomer? Ik zocht het op op wikipedia. Babyboomers zijn de mensen die geboren zijn tussen (grofweg) 1945 en 1955 . Deze generatie heeft een aantal gemeenschappelijke ervaringen. Ze groeiden op in de naoorlogse opbouwperiode waarin de welvaart voor het eerst sinds vele jaren toenam en ging studeren in de woelige periode tussen 1965 en 1975. Er ontstond hierdoor een zogenaamde jeugdbult; een relatief grote jongere generatie. Omdat jongeren meestal progressiever denken dan ouderen en zich vaak ook tegen hen afzetten, vonden hierdoor progressieve denkbeelden bredere ingang. Voorbeelden zijn de seksuele revolutie, de hippiebeweging, flowerpower de ontzuiling en ontkerkelijking, onlusten en rellen, dienstplichtweigering, kritiek op de eigen en internationale politiek en een politieke ‘ruk naar links’, toename van de invloed van progressieve partijen.

Tot zover de beschrijving van de babyboomers.

Een beetje treurig is het wel.
Een hele progressieve generatie die een belangrijke, maatschappelijke en politieke omwenteling teweeg heeft gebracht wordt met één woord weggezet als ‘oudere personen die ouderwets denken en gedateerde opvattingen hebben’.

Zoekend op internet kwam ik bij een overzicht van demografische bevolkingsgroepen:

-Vooroorlogse generatie (geboren in de periode 1910-1930)
–Stille generatie (geboren in de periode 1931-1940)
–Babyboomers (geboren in de periode 1941-1955)
–Verloren generatie (geboren in de periode 1956-1970)
-Pragmatische generatie (geboren in de periode 1971-1985)
–Grenzeloze generatie/Digitale generatie/Millenials (geboren in de periode 1986-2004)
Meer weten? Hierbij een link naar een artikel hierover op Wikipedia>>>.

Gerard en ik horen bij de Verloren generatie.
Zouden wij dan later ‘Loser’ genoemd worden?
Zo’n woord als ‘Boomer’ vergroot de eeuwig onoverbrugbare kloof tussen jong en oud.
Socrates klaagde 2500 jaar geleden al over de jeugd van tegenwoordig.
Als je het niet eens bent met het wegzetten van hele bevolkingsgroepen in demografische termen, moet je zelf laten zien dat het ook anders kan.
Als jongere en als oudere. Dat bereik je al door naar elkaar te luisteren, open te staan voor een andere zienswijze én met elkaar in gesprek te blijven.
We hebben elkaar namelijk nodig.
Dan helpt hokjesdenken niet.

Lees in dit kader nog eens het blog Beeld voor de voorouders >>>

Reageren

17 december: Amersfoort

Door Ada

Op 17 december 2019

In Geschiedenis

Toen wij eind november in Amersfoort waren hebben vriendin Jeannette en ik gelukkig wel meer gezien dan alleen ‘de Kei‘.
We zagen eigenlijk veel meer dan we verwacht hadden: wát een mooie stad!

Wat mij van de stadswandeling in Amersfoort het meest is bijgebleven is de straat die Muurhuizen heet. Het is een straat die helemaal om het oude stadscentrum heenloopt. De straat heet zo omdat de huizen zijn gebouwd op de restanten van de eerste stadsmuur. Toen de ruimte binnen de eerste muur te klein werd om alle inwoners te huisvesten werd er een tweede stadsmuur gebouwd waar binnen twee keer zoveel mensen konden wonen. Omdat stenen in die tijd zo duur waren werd de tweede, grotere stadsmuur gebouw met stenen van de eerste stadsmuur. De eerste muur werd dus afgebroken. Op de resten van die muur werden huizen gebouwd: de muurhuizen.

Unieke combinatie van een land- en waterpoort.

Amersfoort heeft nog aantal mooie stadspoorten, maar het meest bijzondere monument is ongetwijfeld ‘de Koppelpoort’; het is een unieke combinatie van een land- en een waterpoort. Hij maakte onderdeel uit van de tweede stadsmuur en stamt uit ca 1400. Het was een strategisch belangrijk punt in de stadsmuur: de rivier de Eem (waarover de poort heengebouwd is) kon worden afgesloten met een balkenschot en vanaf de bovenkant van de poort konden aanvallers worden bestookt met hete olie of gloeiend mout.
Fijne tijd, die middeleeuwen.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we lang niet alles wat in het VVV-boekje stond beschreven hebben gezien. We hadden het eigenlijk ook heel druk met ons ‘vriendinnen-gedoe’ en dat is minstens zo belangrijk als oude gebouwen en geschiedenis.
Het boekje bewaar ik. Er wil vast wel een keer iemand met mij naar Amersfoort om de wandeling nóg een keer te doen.

Dit blog sluit ik af met het antwoord op de vraag: Waarom heet Amersfoort ‘Keistad’?

De Amersfoortse Kei is een grote zwerfsteen waaraan de stad de bijnaam Keistad en haar inwoners de geuzennaam Keientrekkers danken.
Jonkheer Everard Meyster sloot, volgens de overlevering een weddenschap met een aantal vrienden dat hij de Amersfoorters zo gek zou krijgen dat ze de zwerfkei vanaf de Waelberch naar de stad zouden trekken. Op 7 juni 1661 trokken 400 inwoners van Amersfoort de kei op een slee naar de Varkensmarkt. Zij werden daarbij door de “dolle jonker” getrakteerd op bier en krakelingen.

Toen de Amersfoorters inzagen dat ze zo stom waren geweest zich in te spannen voor iets dat volkomen zinloos was, begroeven zij de kei in 1672 op de Varkensmarkt. Latere generaties schaamden zich niet voor het voorval en in 1903 werd de kei daar weer opgegraven en aan de Utrechtsestraat geplaatst en in 1932 verplaatst naar Plantsoen-Zuid, waar hij nu nog staat. Een aantal keren werden de Keifeesten in de jaren ’70 besloten met het door de stad trekken van “keien” uit diverse Europese landen.
Amersfoort heeft daar nog een aantal grote stenen aan overgehouden, die in het plantsoen aan de Stadsring liggen uitgestald. (bron: Wikipedia)

Dat laatste stond niet vermeld in het route-boekje, zodat Jeannette en ik (nog helemaal giebelig van de mislukte Kei-selfie) ons hardop afvroegen waarom toch al die grote stenen daar in dat park lagen. Jeannette: dat weten we nu dus ook.

Reageren

16 december: Drie kaarsen maar?

Door Ada

Op 16 december 2019

In Kerk & gemeente

“Waarom branden er maar drie van de vier kaarsen van die mooie kerstbloemenkrans? ”
Die vraag stelde iemand uit het publiek gisteravond na afloop van de Carols-vesper in de goed gevulde Catharinakerk.
We legden uit dat het de derde zondag van Advent was en dat we volgende week zondag, de laatste, vierde kaars aansteken.
Dat die vraag gesteld werd, kwam omdat er gisteravond mensen in de kerk waren die niet gewend zijn om onze vieringen te bezoeken. Zij waren er om te luisteren naar het PKN-Carolskoor én om zelf naar hartelust mee te zingen met de bekende Engelse Carols.

Voor de viering ontmoette ik iemand die ik ken van de Maandagavondclub >>>
Ze verheugde zich op het koorgezang en vroeg zich af of wij het lied ‘Op een onbewoond eiland’ ook gingen zingen? Nee, dat stond gisteravond niet op ons repertoire, maar ik beloofde: “Als ik een keer weer bij jullie kom zingen op maandagavond, dan gaan we het zeker zingen!”

De viering van gisteravond was hartverwarmend.
Dat kwam niet alleen omdat ons PKN-carolskoor meewerkte, maar ook omdat er zo met hart en ziel werd meegezongen door de aanwezigen.
We leerden gisteravond meer over de achtergrond van de carols en dochter Frea vertelde hoe zij het zingen van Christmas-carols heeft beleefd toen zij zeven jaar in Engeland woonde.
Als schriftlezing hoorden we het uitgebreide verhaal van de heilige Sint Wenceclaus, waarop de carol ‘Good King Wenceslas’ is gebaseerd.

Het zingen met Erwin Wiersinga op het orgel was na alleen maar á capella zingen wel even wennen, maar het ging prima; hooguit wat langzamer dan we gewend waren. Nu hoefde ik niet met de blokfluit de begintonen aan te geven: Erwin ‘legde het akkoord neer’ en iedereen pakte daaruit zijn eigen begintoon. Zoals ik al eerder zei: ervaren zangers.
Het ging allemaal van een leien dakje en de aanvankelijke zenuwen verdwenen tijdens de viering als sneeuw voor de zon.

En toen was het klaar.
Afgelopen.
Van Didi kreeg ik een prachtige bos bloemen en werd omstandig bedankt.
Zes weken naar toe gewerkt, over gedroomd, geoefend met dirigeren, weer over gedroomd, samen stevig gerepeteerd, liedjes niet meer uit ons hoofd kunnen krijgen, in de zenuwen gezeten en dan….. kun je het loslaten.

“Het was een feestje!”
Meerdere koorleden kwamen met deze opmerking en ik ben blij en trots dat ik dit feestje heb mogen organiseren voor de PKN Roden-Roderwolde. Dat was nooit een feestje geworden als niet iedereen zo ontzettend enthousiast had meegedaan, dus het ‘feestje-mes’ snijdt aan twee kanten!
Of dit project volgend jaar een vervolg krijgt, daar kan en wil ik nog niets over zeggen, dat hangt van heel veel factoren af.

Vanmorgen kreeg ik foto’s en video’s.
Konden we nog even nagenieten.
Wil je ook nog even nagenieten?
De hele viering van gisteravond is opgenomen en kun je terugkijken via Kerkomroep >>>
15 december, 18.50 uur Catharinakerk en dan klikken op ‘kijken’
Eerst krijg je een tekst in beeld, maar zodra het koor begint te zingen komen de beelden er bij.

Reageren

15: december: Dan maar zonder markt.

Door Ada

Op 15 december 2019

In Kerk & gemeente

Geen Weihnachtsmarkt gisteren, toch gezongen met het PKN-Christmascarol-koor.
Donderdagavond kreeg ik telefoon van Rik van de Vereniging voor Volksvermaken Roden.
Door de slechte weersvooruitzichten voelde de organisatie zich genoodzaakt het evenement af te blazen.
Diep teleurgesteld was ik.
Ik stuurde alle koorleden een mail over de afgelasting, maar hield nog een slag om de arm.
“Vooreerst gaan we ons richten op zondagavond, maar misschien ontstaan er in de loop van de komende dagen nog andere initiatieven, we wachten het even af.”

Vrijdagmorgen, we hadden er een nachtje over geslapen, besloten we om toch te gaan zingen. Dan maar zonder markt.
We verzamelden zaterdagmiddag om 14.15 uur in de Molenhof waar we om 14.30 zouden gaan zingen.
Maar we stonden al in kooropstelling en er bleven al best wel veel mensen staan om te luisteren en te kijken naar de dingen die komen gingen, dus we begonnen maar alvast.
Het was een bijzondere ervaring om zo tussen het winkelende publiek te staan zingen.
Ging het allemaal goed? Het meeste wel, maar bij ‘What child is this’ gaf ik de eerste keer een veel te traag tempo aan. Dus afslaan en opnieuw beginnen.
Ik vergat een keer het vijfde couplet van een lied; daar hebben we hartelijk om gelachen en het toen alsnog gezongen.
Verder hadden we een mooi uithangbord met informatie over ons koor, maar in de buitenlucht waaide dat weg. Maar eigenlijk ging het verder verrassend goed.

We kregen erg leuke reacties.
Een mevrouw bij ons uit de buurt””Had ik dit nou geweten, dan had ik ook meegezongen!”
Iemand had in het publiek gehoord dat we maar drie keer gerepeteerd hadden.
“Hoe kan dat nou! Drie keer repeteren en zo’n koor neerzetten!”
Het geheim is dat er veel geoefende zangers meededen én het is natuurlijk bekende muziek. Een luisteraar vertelde dat ze geëmotioneerd was geraakt van ‘Silent night’.
“Zo mooi, ik moest er van huilen…..”

Natuurlijk ben ik blij met zulke fijne reacties, maar zelf ben ik het meest trots op het feit dat de koorleden er zo van hebben genoten.
Het gezamenlijk instuderen van 7 overbekende Engelse carols en die met elkaar een aantal keren vierstemmig zingen voor publiek: het was precies wat ik gehoopt had toen ik deze activiteit aanbood in het jaarprogramma van onze kerk.

Toen we ‘het blokje van 7’ drie keer gezongen hadden (2x in het overdekte winkelcentrum Molenhof en één keer buiten voor Joy), vonden we het allemaal wel genoeg.
Tot onze grote verrassing zorgde Bertjan Stadman van ‘Cruwijn’ na afloop voor een glas glühwein voor alle koorleden.
Maar dat was lekker en gezellig; dank Bertjan!

’s Avonds had ik nog even weer app-contact met bovengenoemde Rik.
Dat we toch hadden gezongen en dat het zo leuk gegaan was.
Onmiddellijk kreeg ik een filmpje terug: hij had in het publiek gestaan en een video gemaakt.
Of wij volgend jaar ook weer van de partij zijn.
Daar heb ik nog geen antwoord op gegeven, want in principe was dit een eenmalig gebeuren.
“We keep in touch” hebben we afgesproken.
Wij kiek’n wel eem.

Reageren