Gistermorgen, tweede Adventszondag, vierden we met onze gemeente een bijzonder jubileum: het was 100 jaar geleden dat het kerkgebouw ‘Op de Helte’ werd gebouwd.
Over jaartallen en geschiedenis ga ik op dit blog niet uitwijden, daarvoor verwijs naar de website van onze PKN-gemeente, hierbij een link naar de pagina ‘Op de Helte 100 jaar’>>>. 

Net als vorige week verscheen ook deze morgen de profeet Micha weer: hij voorspelde dat het die middag 24 graden zou worden en dat we konden zwemmen. Hij voegde de daad bij het woord, zocht z’n zwembroek al vast op en ging op een strandbed liggen. Waar hij vervolgens tot groot vermaak van de kerkgangers door heen zakte.
Ten overvloede deelde Micha mee ‘dat dit er niet bij hoorde’…… dat hadden we al begrepen. Dat mooie weer was net zo onwaarschijnlijk als de profetie van Micha 8 eeuwen voor Christus: dat de mensen in de toekomst in vrede onder hun vijgeboom zouden kunnen zitten. Micha werd er destijds net zo om uitlachen als nu om zijn weersvoorspelling.

Extra feestelijk was vanmorgen de medewerking van Christelijke Muziekvereniging Oranje. (klik op de foto voor een vergroting).
Zij begeleidden de gemeente bij één lied en speelden daarnaast ook een aantal werken.
Halverwege  het stuk ‘Guardian of my soul’ hoorden we een prachtige solo; als je al vanaf je kindertijd in kerkdiensten komt herkende je onmiddellijk de melodie van ‘Eén Naam is onze hope’. Wil je Oranje ook horen spelen? Je kunt de viering beluisteren op Kerkomroep >>> ( 8 december, 10.00 uur, Op de Helte)

Het zwaartepunt in de overdenking lag niet op Micha’s profetieën maar op het kerkgebouw waar we in zaten. We hoorden verhalen over de kopers van het huis dat daar eerst stond en de grond die daar bij hoorde. We hoorden over de verbouwing in de jaren zeventig en we hoorden hoe er duizenden guldens bij elkaar werd gespaard door de toenmalige gemeente om die verbouwing (1.5 miljoen!) te bekostigen.

Een kerk is meer dan een hoop stenen.
Er wordt gedoopt, getrouwd, gerouwd.
Er wordt gezongen, gelezen, gebeden.
Een kerkgebouw is een stenen getuige van onze geloofsgemeenschap.

We zongen als slotlied een tekst van André Troost: ‘Dit huis, een herberg onderweg’.
Het laatste couplet zegt eigenlijk alles:

Dit huis, met liefde opgebouwd,
dit gastenhuis voor jong en oud
ligt langs de weg als een oase.
Hier kan men putten nieuwe kracht
hier is beschutting voor de nacht
hier is het elke zondag Pasen!
Gezegend al wie van hier gaat
en al zijn lasten liggen laat.

Na de viering, Oranje speelde nog twee nummers, was er koffie mét gebak.
Heel speciaal gebak: het flinterdunne chocolaadje op de bovenkant van het taartje was een afbeelding van het 100-jarige kerkgebouw.
Yum!