Toen wij eind november in Amersfoort waren hebben vriendin Jeannette en ik gelukkig wel meer gezien dan alleen ‘de Kei‘.
We zagen eigenlijk veel meer dan we verwacht hadden: wát een mooie stad!

Wat mij van de stadswandeling in Amersfoort het meest is bijgebleven is de straat die Muurhuizen heet. Het is een straat die helemaal om het oude stadscentrum heenloopt.  De straat heet zo omdat de huizen zijn gebouwd op de restanten van de eerste stadsmuur. Toen de ruimte binnen de eerste muur te klein werd om alle inwoners te huisvesten werd er een tweede stadsmuur gebouwd waar binnen twee keer zoveel mensen konden wonen. Omdat stenen in die tijd zo duur waren werd de tweede, grotere stadsmuur gebouw met stenen van de eerste stadsmuur. De eerste muur werd dus afgebroken. Op de resten van die muur werden huizen gebouwd: de muurhuizen.

Unieke combinatie van een land- en waterpoort.

Amersfoort heeft nog aantal mooie stadspoorten, maar het meest bijzondere monument is ongetwijfeld ‘de Koppelpoort’; het is een unieke combinatie van een land- en een waterpoort. Hij maakte onderdeel uit van de tweede stadsmuur en stamt uit ca 1400. Het was een strategisch belangrijk punt in de stadsmuur: de rivier de Eem (waarover de poort heengebouwd is) kon worden afgesloten met een balkenschot en vanaf de bovenkant van de poort konden aanvallers worden bestookt met hete olie of gloeiend mout.
Fijne tijd, die middeleeuwen.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we lang niet alles wat in het VVV-boekje stond beschreven hebben gezien. We hadden het eigenlijk ook heel druk met ons ‘vriendinnen-gedoe’ en dat is minstens zo belangrijk als oude gebouwen en geschiedenis.
Het boekje bewaar ik. Er wil vast wel een keer iemand met mij naar Amersfoort om de wandeling nóg een keer te doen.

Dit blog sluit ik af met het antwoord op de vraag: Waarom heet Amersfoort ‘Keistad’?

De Amersfoortse Kei is een grote zwerfsteen waaraan de stad de bijnaam Keistad en haar inwoners de geuzennaam Keientrekkers danken.
Jonkheer Everard Meyster sloot, volgens de overlevering een weddenschap met een aantal vrienden dat hij de Amersfoorters zo gek zou krijgen dat ze de zwerfkei vanaf de Waelberch  naar de stad zouden trekken. Op 7 juni 1661 trokken 400 inwoners van Amersfoort de kei op een slee naar de Varkensmarkt. Zij werden daarbij door de “dolle jonker” getrakteerd op bier en krakelingen.

Toen de Amersfoorters inzagen dat ze zo stom waren geweest zich in te spannen voor iets dat volkomen zinloos was, begroeven zij de kei in 1672 op de Varkensmarkt. Latere generaties schaamden zich niet voor het voorval en in 1903 werd de kei daar weer opgegraven en aan de Utrechtsestraat geplaatst en in 1932 verplaatst naar Plantsoen-Zuid, waar hij nu nog staat. Een aantal keren werden de Keifeesten in de jaren ’70 besloten met het door de stad trekken van “keien” uit diverse Europese landen.
Amersfoort heeft daar nog een aantal grote stenen aan overgehouden, die in het plantsoen aan de Stadsring liggen uitgestald. (bron: Wikipedia)

Dat laatste stond niet vermeld in het route-boekje, zodat Jeannette en ik (nog helemaal giebelig van de mislukte Kei-selfie) ons hardop afvroegen waarom toch al die grote stenen daar in dat park lagen. Jeannette: dat weten we nu dus ook.