6 januari: Successtory?

Een politiek verhaal over wie er nu uiteindelijk de ware macht in deze wereld bezit, daarover ging het gistermorgen in de viering in Op de Helte.
Het ging over de drie koningen, over koning Herodus en over Jeruzalem als luisterrijke en machtige stad, die het volgens de voorspelling van Jesaja zou worden.
En daarnaast ging het over onszelf, over ons levensverhaal.
Wat vertellen we zelf over ons leven?
In de praktijk vaak alleen de successtory’s; de miskleunen en vergissingen benoemen we liever niet.
Wat vertellen anderen over ons leven?
Komen we positief uit die verhalen, dan groeien we daarvan.
Worden er negatieve dingen verteld, dan heeft dat ook invloed op ons leven.

Vanmorgen hoorden we uit Mattheus een stukje van het levensverhaal van Jezus, bij wie zijn eigen verhaal en het verhaal dat anderen over hem vertelden precies op elkaar aansloten, waardoor het een ijzersterk verhaal werd.
Het verhaal van de koningszoon, priester en genezer.
Als een koning kreeg hij van 3 magiërs koninklijk goud, als priester kreeg hij heilig wierook en als genezer werd hem geneeskrachtige myrrhe aangeboden.
Zijn verhaal bracht hoop voor heel veel mensen, hoop die werkelijkheid werd doordat in dit verhaal werd geloofd.

De voorganger zei:
Gods belofte wordt heerlijk vervuld’
aan een wereld verloren in schuld
dat wij leren danken daarvoor.

In mijn hoofd buitelen dan de woorden over elkaar heen en ik denk: waar komen die woorden ook maar weer in voor?!? om na 3 seconden te bedenken: O ja! Stille nacht!
Wat een mooie manier om het kerstverhaal te verbinden aan de eerste zondag in januari.

Het is de bedoeling dat we het levensverhaal van Jezus gaan delen en dat dit verhaal ons eigen levensverhaal gaat aanvullen op de plekken waar wij zwak staan.
De predikant sloot zijn verhaal af met de woorden: “Dit verhaal durven geloven en zo ontdekken waar God te vinden is in de verborgen hoeken van ons eigen bestaan. ”

Na de viering was er koffie mét een nieuwjaarsrolletje, waarmee iedereen weer machtig stond te knoeien, zodat de vloer vol lag met ‘krummels’.
Veel handen heb ik geschud, veel ‘veul heil en zegen’ gewenst.
Soms schudde ik een hand van iemand waarbij ik de goede wensen maar moeilijk uit mijn mond kreeg. Mensen die net hun partner hebben verloren bijvoorbeeld. Je wilt hen natuurlijk ook het beste toewensen, maar je weet ook dat het echt niet meevalt.

Zo gaan we ook als gemeente een nieuw jaar in; het begin is er.
Volgende week organiseert de ZWO weer een activiteitenmarkt.
Gistermiddag zat ik daarom alweer kipjes en kuikentjes te haken voor een workshop die ik ga aanbieden. Wordt vast weer leuk. Kerk is namelijk véééél meer dan psaalms & preken.

Naschrift: tijdens de koffie sprak iemand mij aan op het feit dat mijn veters niet goed gestrikt waren. Dat kon ik als kind niet; ik strikte altijd met één lus. Het heeft tot mijn dertigste geduurd voor ik het strikken met twee lussen goed onder de knie kreeg: dat viel samen met Frea’s veterdiploma.
Niemand weet dat.
Geen successtory, dus wordt het niet verteld…..