In maart 2018, na de hartoperatie, moest ik minstens drie maanden revalideren.
Van zwem-vriendin Ans kreeg ik destijds een DVD-box van de eerste serie van The Crown.
Dat leek haar net wat voor mij; ik was immers ook al enthousiast over Downton Abbey.
Tijdens de maanden revalidatie was het prachtig weer en zat ik heel veel buiten en toen ik in augustus weer aan het werk ging had ik nog maar twee afleveringen gezien.
Eigenlijk weet ik niet zo goed hoe het kwam, maar ook daarna kwam het maar niet van om de serie te bekijken. Wat niet meehelpt is dat Gerard het helemaal niks vindt, dus samen kijken is geen optie en op avonden dat ik in de gelegenheid ben om alleen naar de televisie te kijken vind ik vaak andere dingen ook leuk om te doen. (Zoals bloggen en fotoboeken maken).

Toen ik vakantie kreeg op 19 december had ik een lijstje gemaakt met wat ik in de vakantie wilde doen en één van die dingen was ’the Crown’ zien.
Inmiddels is de vakantie voorbij en heb ik de hele serie gezien; toen ik eenmaal was begonnen kon ik haast niet meer stoppen, wát een mooie serie.
Net als bij de boeken van Geert Mak heb ik de tablet bij de hand om dingen op te zoeken.
Het verhaal begint in 1947 als Elizabeth II gaat trouwen met de Griekse prins Philip. Het eerste seizoen behandelt de periode vanaf haar huwelijk en loopt tot 1953, als haar zus Prinses Margaret’s haar verloving met Captain Peter Townsend verbreekt.

Zelf ben ik geboren in 1960, dus deze eerste serie speelt zich af in een periode in de geschiedenis die ik niet zelf heb meegemaakt.
Met de huidige queen Elizabeth (nu 93) op je netvlies kun je je bijna niet voorstellen dat ze er in de jaren ’50 zo uit zag als de actrice die haar speelt.  En dat de hoogbejaarde prins Philip, haar man, zo’n ‘angry young man’ was zie je er nu ook niet meer vanaf.
Winston Churchill, minister president toen Elizabeth koningin werd, was tijdens zijn leven al haast een legende, maar in deze serie zien we een aftakelende oude man die zijn positie niet wil opgeven.
Verder ontdekte ik tijdens het kijken een stukje Engelse geschiedenis dat ik nog niet kende: de smogramp die Londen trof in 1952. Weet je ook niet wat dat was? Hierbij een link >>> naar een artikel daarover op Wikipedia.

Het zal niet allemaal helemaal waarheidsgetrouw zijn wat we zien in de serie, maar het komt er wel dichtbij.
Conclusie: ze zijn niet te benijden.
Wat een gedoe; wat een instituut, dat Engelse koningshuis, die mensen worden geleefd.
Aan de andere kant is deze serie voor mij als royalty-liefhebber natuurlijk prachtig.

Als ik nu naar het oude mensje kijk dat Elizabeth is geworden bekruipt me een soort van medelijden. Zoveel plichtsbesef dat je jezelf een fijne oude dag ontzegt.
En waarom? Er zijn immers al drie troonopvolgers……