Hoe kennen wij elkaar?
Ada, gitaarspelende gangmaker op de hoek naast haar kinderkoor. Haar stem en muziek verleiden de kinderen tot enthousiast zingen in Op de Helte. Onze eerste kennismaking.

Waar en wanneer ben je geboren?
Wij zijn beiden geboren in het Groningerland, Margreet (1951) in de stad Groningen, ik op een boerderij in de Woldstreek (1950).

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
In 1968 leerden we elkaar kennen binnen het clubwerk van de kerk. Margreet gaf leiding, ik wilde wel helpen en zo is het gekomen. Later werkte ze in de jeugdhaven van Eenrum. Eind 1972 trouwden we daar in de Dorpskerk in het bijzijn van meer dan 200 clubkinderen en mijn eerste 30 leerlingen uit Oude Pekela.
Na 12 jaar werken in het basisonderwijs volgden 6 studiejaren theologie te Kampen.
Onze eerste pastorie stond in hartje Friesland. Begin1994 kwamen we naar Roden.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
En nu zijn onze kinderen al weer lang geleden uitgevlogen en na het emeritaat genieten wij van tijd met vrienden, familie, kleindochters die komen logeren en monopoly met onze pleegkinderen.
Misschien is er in de nazomer nog ruimte op het caravanveld van de Ruigenhoek bij Noordwijkerhout.

Wat eigenlijk niet veranderde zijn de contacten met mensen.
Margreet helpt gezinnen uit Syrië, Soedan bij ‘t inburgeren. In Assen verzorg ik de TVG-lessen pastoraat. Verder ben ik consulent van de Edenhof te Een. Verder ga ik regelmatig voor in de omgeving en was ik tijdelijk verbonden aan de Dorpskerk te Eelde en aan de Gorechtkerk te Haren.  Het mooie van het predikantschap is o.a. dat alles niet abrupt hoeft te eindigen.

Sinds zomer 2018 biedt ons huis tijdelijk onderdak aan de activiteiten van Titus, onze zoon, die heel verdienstelijk de lekkerste likeuren maakt. Wie had kunnen dromen dat er ooit nog eens honderden liters alcohol via onze keuken verwerkt tot limoncello hun weg zou vinden naar slijterijen door het hele land. Aan het einde van dit jaar verhuist het circus naar Peize.

Wat wil je graag met de lezers delen?                                                                                   Door corona aan huis gebonden zijn ook wij aan het opruimen geslagen.
Bij wat er momenteel in de wereld gaande is valt het afstand doen van spullen die je niet meer nodig hebt, in het niet. Opeens staan er tien meter minder boeken op m’n werkkamer. En het voelt nog goed ook!

Eigenlijk vermoed ik dat dit opruimen nog slechts het begin is van wat er in de hele wereld, in ieder geval in ons leven, zal gaan veranderen. De leefwijze van ons, bevoorrechte mensen drukt zwaar op de schouders van miljoenen armen. Corona leert ons: alles heeft met alles te maken. Wat wereldwijd beschikbaar is dient eerlijker verdeeld te worden. Wij zullen grote stappen terug moeten doen. Dan gaat het om wezenlijk meer dan die anderhalve meter of wel of geen mondkapje. Het gaat om helend aanwezig zijn in de wereld, zoals Jezus dat praktiseerde. Die uitdaging zal mensen van verschillende culturen en tradities op een nieuwe manier met elkaar verbinden. Wat ons bij al deze ontwikkelingen hoop geeft is dat jonge mensen in het zoeken naar oplossingen voorop lopen. Daarbij verdienen zij onze steun. Zo kan deze crisis een nieuw vertrekpunt worden naar een rechtvaardige wereld voor al haar bewoners.

Met een hartelijke groet,                                                  Margreet en Harm Jan Meijer