Het leven van een managementassistent gaat niet altijd over rozen.
Vanaf half maart heb ik heel veel thuis gewerkt en ook tijdens de hittegolf begin augustus zat ik geregeld met mijn laptop aan de keukentafel medewerker van Lentis te zijn.
So far so good, ik heb een nieuwe laptop en een i-phone, kan bij alle systemen en als ik opneem met “Lentis Groningen, Ada Waninge, goedemiddag” hoort niemand dat het telefoontje uit Roden komt.

Maar.
De in-box van mijn email werd op het scherm weergeven in hele kleine lettertjes.
Dat komt omdat wij een mailsysteem hebben, dat niet helemaal goed meebeweegt met Windows-10.
Die hele kleine lettertjes kon ik haast niet lezen en dat is op z’n minst onhandig, want mijn mailbox is mijn agenda, mijn actielijst, mijn ’things-to-do-lijst’ en mijn archief. Daarvoor werk ik met kleurtjes, zodat je in één oogopslag de stand van zaken kunt zien : die mail wacht op antwoord (groen), daar moet ik nog wat mee doen (paars), dat moet ik met mijn manager overleggen (oranje). De mail die is afgewerkt gaat in een mappen-archief, zo hou ik overzicht. Dat heb ik ooit geleerd op een secretaresse-cursus en ik zou niet anders meer willen. Maar ik dwaal af: het ging om de te kleine lettertjes.

Al vanaf juni was ik aan het prutsen om die letters groter te krijgen, maar tot mijn frustratie lukte dat niet.
Ook had ik het al eens bij de afdeling Automatisering neergelegd, maar die hadden het in coronatijd stervensdruk met de plotselinge aandacht voor digitaal vergaderen en de hausse aan aanvragen voor thuiswerken; ik begreep ook wel dat mijn kleine lettertjes niet hun prioriteit hadden.
Vorige week probeerde ik het weer.
En toen was daar zomaar Mark, die het in eerste instantie ook niet voor elkaar kreeg, maar die na enig zoekwerk met de goede oplossing kwam. “Probeer dit eens, misschien lukt het zo?”

Jaaaah!
Tot mijn grote vreugde kon ik de mails in mijn in-box ineens goed lezen!
En de tekst bij de applicaties op mijn bureaublad was ook goed leesbaar.
Wat kan een mens daar blij van worden, het kleurde mijn dag.
Nu hoef ik niet meer te turen en heb ik na een aantal uren werken geen last meer van mijn nek: ik kan nu rechtop zitten en hoef niet meer met toegeknepen oogleden voorover te buigen.

Mark bepaalde de waarde van mijn dag; ik stuurde hem een mail.

Dit was de oplossing!
Geweldig, wat scheelt mij dit een getuur op het scherm.

In het Drents zou ik tegen je willen zeggen: ‘Ik bin wies met joe.’
Voor een Drent is dat een megacompliment: steek hem in je zak.

Zijn reactie was precies goed:

“Heel fijn om te horen! Als mede Drent en Daniel Lohues liefhebber kan ik dat zeer waarderen:)!”