Sinds september 2016 schrijft er af en toe een gast een blog voor deze website.
Gerard maakt het meest gebruik van deze mogelijkheid, de dochters heel soms.
Vandaag introduceer ik een nieuwe gastblogger: mijn schoonzus Hennie.
Met dit eerste blog van haar hand introduceert ze zichzelf.

Mijn naam is Hennie Doornbos-Waninge, ik ben 62 jaar en de zus van Gerard en daardoor de schoonzus van Ada.
Al 42 jaar getrouwd met Harrie en samen 6 kinderen, (2 zonen en 4 dochters) en 5 kleinkinderen. We wonen op een boerderij die niet meer als zodanig wordt gebruikt, maar we hebben wel paarden, kippen en onze hond Stitch.
Onze jongste dochter woont sinds maart j.l. weer thuis; ze heeft bijna 2 jaar in Noorwegen gewoond met haar ‘schoonfamilie, maar de relatie is verbroken en ‘nu woont ze dus weer bij ons.
Voorheen hebben we een camping gehad, maar door mijn reuma niet meer.
Wel hebben we Poolse of zoals nu Roemeense werknemers in onze accommodatie.

Ik had tegen Ada gezegd dat ik wel van het schrijven ben, dit was naar aanleiding van het feit dat ik een stukje had geschreven in ons kerkblad OpWeg  omdat ik al een tijdje de zondagsbrief maak.
Het was er echter nog niet van gekomen omdat mijn hoofd nog een beetje vol zat.
Nu we in wat rustiger vaarwater zijn gekomen doe ik een poging.
Ik maak nog steeds de zondagsbrief voor de kerk van 1 januari tot 1 juli, ook in deze Coronatijd.
Verder doe ik vrijwilligerswerk in de Palliatieve zorg genaamd ‘De Zonnebloem’ in Altingerhof in Beilen, een soort hospice, maar mag niet als zodanig worden genoemd.
Ik heb hier veel voldoening in, we hebben een leuk vrijwilligersteam en je kunt nog wat betekenen in de maatschappij. Verder ben ik ook actief in de vrouwenvereniging in ons dorpje Hijken, we zijn nu weer bezig om een keer samen te komen met onze 16 leden, met een beetje afstand van elkaar moet dat kunnen en iedereen wil ook graag, je hebt elkaar al zo lang niet meer gezien, nou ja sommigen wel, maar je wilt dan weer even bijpraten.
Onze Presidente is helaas opgestapt en we zoeken nu een vervangster, tja met 16 leden heb je niet veel keus.  Ik zeg altijd “De tijd zal ‘t leren”.

Oktober is toch wel mijn maand, misschien omdat ik dan jarig ben (net als Ada), maar ook vooral om de mooie herfsttinten. Ik hou van de herfst. Ten tijde dat ik dit schrijf op mijn computer is het september en zit ik midden in de ‘perentijd’. Dat houdt in dat er thuis aan de perenbomen heel veel peren hangen, 1 boom met stoofperen en 1 boom met handperen. Nou zijn stoofperen heel moeilijk om te schillen als je reuma hebt, mijn man Harrie schilde ze wel eens en dan hadden we een maaltje. Nu hebben we wel hele mooie stoofperen en heb ik er wat op gevonden dat ook ik ze kan schillen, de “perenschilmachine”. Tja ik wist niet dat ze bestonden, maar het is een uitkomst. zie video: perenschil-machine

Dit is de derde keer dat ik een pannetje vol heb en denk van, ik kan het ook invriezen, echter zover komt het nooit want ze zijn dan al op. Heerlijk, met de schilmachine een scherp mesje en een pan van Herman den Blijker kan het niet mis gaan. Dan heb je alleen nog de smaak, het zijn roodkokers en je doet er normaal gesproken suiker op, maar dat past niet in mijn koolhydraatarm dieet. Dus doen we er wat Natrena in en Canderel poedersuiker van Stevia. Het staat een aantal uren op een laag pitje te garen. Warm zijn ze lekker, maar koud ook.

Ik vind het erg leuk dat ik zo af en toe wat mag schrijven op de website van Ada.