Als je je hele leven naar de kerk gaat is het niet te vermijden dat je in een viering op zondagmorgen dingen voorbij hoort komen waarvan je denkt: “Dat heb ik al eens eerder gehoord”.

3e Advent

Natuurlijk onthoud je niet alle preken, maar ‘wie schrijft die blijft’ en door mijn blogs over mijn belevingen in kerkdiensten kan ik soms dingen terugzoeken.
Vandaag hoefde ik niet lang te zoeken.
We hoorden voorganger Walter Meijles vertellen over het hebben van succes, het hebben van veel likes en volgers en hoe dat in verhouding staat met God.
Zorgt de zegen van God voor je succes? Hoe succesvoller, hoe beter christen?
Door mijn hoofd schoot de zin ‘Onmiddellijk ophouden met die belangrijkdoenerij’.
Die zin heb ik in juni 2016 opgetekend uit de mond van ds. Theo van Beijeren.
Het was zijn afscheidsdienst en zijn preek was indrukwekkend.
De strekking van die preek en het aangehaalde lied van Fons Jansen vertonen grote paralellen met de viering van vanmorgen.
Tenminste, dat is hoe ik het beleef. Misschien vindt iemand anders wel dat het er niet goed bij past.
Hierbij een link naar het blog ‘Worden als de kinderen’ dat ik destijds schreef.

Terug naar vanmorgen: tijdens het luisteren naar de overdenking dwaalden mijn gedachten regelmatig af.
O ja, dat lied van Danny Vera….. hoe gaat dat ook maar weer.
Jezus vertrekt uit het gebied waar hij op het punt van doorbreken staat; mijn brein gaat dan naar Judas in Jesus Christ Superstar die Jezus vraagt waarom hij niet in de 20e eeuw naar de aarde is gekomen: dan had hij immers een veel groter publiek kunnen bereiken!

Maar daar gaat het Jezus niet om.
Niet om grote groepen aanhangers, maar om het doorgeven van zijn inhoudelijke boodschap.
Toen Gerard en ik later aan de koffie nog even terugkeken op de kerkdienst bleek dat we allebei de woorden uit het laatste deel van de preek hadden onthouden.
Laat de vreugde en de dankbaarheid de maatslag zijn van je leven, want daarmee scheppen wij samen een melodie die de onzuivere klanken kan weerstaan.
Een melodie die er een geluid tegen in kan brengen.
Een melodie die die onzuivere klanken overstemmen kan.
Succes als gelovige vind je niet in de aantallen, maar in de verdieping van je geloof,  je gerichtheid op Jezus Christus en het vermogen om dank te zeggen aan God onder alle omstandigheden.

Verder waren we allebei blij verrast met de bijdrage van Lieke Venema op piano.
Zij speelde Nuvole Bianche van Einaudi voor ons.
Afgelopen vrijdag schreef ik over mijn accordeonspel en dat ik daar niet mee in de openbaarheid treed; dat heeft ook een reden.
Het is namelijk heel spannend en eng om een instrument te bespelen voor publiek, dat doe je niet zomaar.
Lieke deed het vanmorgen en ik heb met respect en bewondering naar haar geluisterd.
Benieuwd naar haar pianospel en het verhaal van de voorganger van vanmorgen?
Je kunt de viering terugkijken en -luisteren op Kerkomroep: Catharinakerk, 13 december, 10.00 uur.