Gisteren, op tweede kerstdag, stond op onze dagscheurkalender een verhaal over het vieren van kerst.
Daarop las ik o.a. de volgende zinnen:
In Nederland hebben we zelfs twee kerstdagen, met de gedachte dat we dan meerdere kerkdiensten kunnen bijwonen. 
Maar de praktijk leert dat de Nederlanders op tweede kerstdag eerder naar een woonboulevard dan naar de kerk gaan.
Toen die kalender werd gemaakt in 2019 had niemand nog van het coronavirus gehoord.
Wie toen had gezegd dat we op tweede kerstdag 2020 niet naar de kerk en ook niet naar de woonboulevard zouden kunnen gaan, was voor gek verklaard.
“Dan moet het wel oorlog zijn!” was dan een logische reactie geweest.

Maar het is gelukkig geen oorlog; twee kerstdagen en door een virus kon Nederland nergens heen.
Wat ik heb gemist zijn de kerkdiensten, de verjaardagen in deze periode met familie, de activiteiten van onze PKN-gemeente rondom kerst en het samen zingen, voor de rest waren mijn kerstdagen niet eens heel veel anders dan andere jaren.
Wat we altijd heel vanzelfsprekend hebben gevonden gaan we eind volgend jaar als een ongekende luxe ervaren.
Maar Nederland en zijn inwoners kennende zal er dan ook wel weer voldoende te zeuren zijn.

Ik maakte vandaag van alles wat over is gebleven van het gezamenlijke eten van 1e & 2e kerstdag een quiche.
Een 3e kerstdag-quiche.
A.s. vrijdag verschijnt er weer een TBONTB-blog, dan over het sub-menu ‘Koken & Bakken, daarna zal ik het recept voor deze quiche beschrijven én voorzien van foto’s.