Na twee bijzondere vieringen (14 februari Harm Dijkstra en 21 februari de #Doeslief/Ik-zie-jou-viering), was er gistermorgen weer een gewone kerkdienst.
Maar dat wil niet zeggen dat er niks bijzonders was.

Een paar bijzonderheden: bij het Kindermoment in het kader van het Veertig-dagen-project, de zeven werken van barmhartigheid, ging het gistermorgen over het bezoeken van zieken.
Dominee Sijbrand van Dijk had een video opgenomen in de stad Groningen; we zagen hem staan bij het Sint Anthonygasthuis aan de Rademarkt.
Hij vertelde dat dit gasthuis in de 16e eeuw was gesticht om de zieken, armen en bejaarden te huisvesten, die niet meer voor zichzelf konden zorgen.
Hij vertelde van alles over de eeuwenoude poort waar hij voor stond en liet beelden zien. Omdat zijn camera nog in de ‘selfiestand’ stond, zagen we de teksten in spiegelbeeld.
Er was één tekst die mij intrigeerde maar die ik niet zo snel kon lezen, dus die heb ik even opgezocht.
Dit staat boven de deur: “BESPODT NIET EEN OUT WYF OFTE MAN NIEMANT WYET WAER “T HEM TOE COMEN CAN”.

Aan het begin van de overdenking liet de voorganger een schilderij van Ton Schulten zien.
Voor 2019 had ik niet geweten wie dat was, maar na ons bezoek aan Ootmarsum weten wij meer van deze schilder.
(Ook meer weten? Lees dan het blog ‘Ton Schulten en Willem Wilmink‘ uit 2019.)
De predikant liet het schilderij zien om iets te kunnen vertellen over de werkwijze van Schulten: hij verft het doek eerst helemaal zwart en brengt daarna kleur voor kleur de verschillende lagen aan; hij eindigt altijd met een klein stukje wit, in dit geval de zon. Op die manier brengt hij het licht in het schilderij.
Dat werd door dominee Van Dijk heel mooi gelinkt aan de bijbelverhalen van vanmorgen: Elia’s ontmoeting met God in het zachte suizen van de stilte en Jezus’ ontmoeting met Mozes en Elia op de berg.  Hij zei daarover: “Jezus wordt hier licht; er komt een helderheid die er eerder niet was.” Door de genoemde ontmoetingen komt er licht in de duisternis.

De derde bijzonderheid was de bevestiging van Marieke Pranger als kerkelijk werker in onze gemeente.
Zij vervangt Astrid Mekes (die door ziekte tijdelijk is uitgevallen) in het ouderenpastoraat. Marieke is niet nieuw voor ons: ze is al vanaf 1986 actief en betrokken lid van onze PKN-gemeente.
‘Onze Marieke’ dus. Moeder van Aruni die bij onze Harriët in de klas zat op basisschool ‘de Haven’. Sopraan in onze cantorij. Creatief lid van de Taakgroep Vorming & Toerusting.
Wat heerlijk dat zij het team van pastores komt versterken!
Als we met elkaar naar de kerk hadden gemogen hadden we haar na een feestelijke viering allemaal de hand geschud en haar hartelijk gefeliciteerd met deze nieuwe taak; mét een knuffel.
Vanaf deze plek: Marieke, welkom en van harte gefeliciteerd!

Nog één bijzonderheid: de ouderling van dienst liep na de afkondiging bijna de prachtige ‘Liturgische schikking veertigdagentijd 2021’ omver.
Gelukkig bleef het bij één omgevallen potje….
De makers van deze liturgische schikking verdienen een groot compliment voor hun ‘bloemrijke’ en creatieve bijdragen in deze periode.
Benieuwd naar hoe het er uit ziet? Hierbij een link naar een artikel mét foto’s op onze PKN-website.