Op de avond van eerste paasdag kreeg ik een mail van een trouwe lezer c.q. mede PKN-gemeentelid:
“Ada, ik heb een blog over “De Heer is waarlijk opgestaan” gemist. Vond je de paascyclus van dit jaar niet zo boeiend?”
De reden dat er nog geen blog was over de vieringen in de paascyclus heeft te maken met de verdeling van mijn energie.
Op zaterdag, zondag én maandag zagen we steeds één stel van onze kinderen.
Reuze gezellig allemaal, maar dat vergt natuurlijk enige voorbereiding (qua boodschappen enzo), want met ieder stel gingen we eten en spelletjes doen, dus ik voorzag donderdag al: dan blijft er niet veel tijd en puf over voor het schrijven van een blog. Dus ik zette alvast drie blogs klaar voor over de paasdagen, dinsdag is er weer een dag.

Over het tweede deel van de mail kan ik volmondig zeggen: ja, het was boeiend.
Na een jaar coronabeperkingen zijn onze voorgangers gepokt en gemazeld in het verzorgen van ‘on-line’-vieringen, evenals het beamteam.
De kerkdiensten tijdens in de paascyclus hebben veel vaste onderdelen en er worden overbekende schriftlezingen voorgelezen, maar ook dan zijn er nog verrassingen.

Op Witte Donderdag werd er aandacht besteed aan het avondmaal.
Geen brood en geen wijn geproefd en toch deelgenomen: we werden als kijker op een mooie manier betrokken bij het sacrament.

Bij de Goede Vrijdag viering maakte de voorganger gebruik van de ‘kruisweg-statiën’ van Aad de Haas: 16 schilderijen van de weg die Jezus aflegde op weg naar zijn kruis.
Meer weten? Hierbij een link naar de zestien schilderijen van Aad de Haas met uitleg.
De muziek in deze viering was zorgvuldig uitgezocht; organist Arjan Schippers ontroerde al aan het begin met een prachtig uitgevoerde, ingetogen orgeluitvoering van het ‘Stabat Mater’ van Pergolesi.

Op Stille Zaterdag werd de paaskaars buiten aangestoken bij een vuurkorf.
In die viering waren drie video’s opgenomen van gemeenteleden die iets vertelden over hun beleving bij ‘het licht’.
We zagen Dick en Janny , Wim en Joke en Gerda, die allemaal met een kaars in hun hand een eigen verhaal vertelden.
Zo ben je toch een beetje samen als gemeente: erg fijn om naar te kijken.

Zondagmorgen, 1e paasdag, was wat mij betreft de kers op de paascyclus-taart.
Dat komt omdat ik erg gecharmeerd  was van het kwartet dat meewerkte aan de viering: onze cantor Karel Stegeman had drie medestudenten  van het Prins Claus Conservatorium bereid gevonden met hem mee te zingen in deze kerkdienst.
En dan ook nog met Erwin Wiersinga als organist.
“Mooier wordt het niet” zei ik tegen Gerard zondagmorgen.
Wat nog steeds schrijnt is dat we niet met onze cantorij kunnen meewerken aan de vieringen.
De paascyclus is één van de hoogtepunten in een cantorijseizoen, voor het tweede jaar op rij is ons koor er niet bij.
Wij zingen niet zo mooi als deze vier jonge mensen, maar qua beleving had ik daar liever met alle cantorijleden om me heen zelf gestaan.

Het was heerlijk om onze dochters en hun mannen weer te zien.
Het is nu maandagavond en ik ben inderdaad blij dat de blogs voor de paasdagen al klaar stonden.

En….wat is de betekenis van de titel van dit blog?
Van zijn werkgever kreeg Gerard via de post een paas-attentie: een plak handgemaakte chocolade uit Brabant.
Na het bezoek van  dochter 1 met haar  Engelsman was het  ‘olijk asen’ geworden. Hoe het er nu uitziet behoeft vast geen verdere uitleg.