Sinds ik veurig jaor een pries wun in een streektaolwedstried van ‘het Huus van de Taol’ mag ik ok copy inleveren veur het blad ‘Zinnig’. Spannend vin ik dat.
Veur het april-nummer was het thema ‘Grui en blui’. Het is dan de bedoeling da’j wat instuurt dat met dat underwarp te maken hef. Netuurlijk hoop ik dan dat mien stukkie opnummen wordt in Zinnig, maor dat is lang niet altied zo; d’r is wat dat betreft veul talent in Drenthe, dus d’r wordt ook veul instuurd.
Mien bijdrage veur het april-nummer komp niet uut op papier, maor kan ik wel gewoon in mijn eigen rubriek ‘Streektaol’ publiceren.
Het was een persoonlijk verhaol dat ik instuurd had; a’j mien blog al langer leest zult je sommige passages bekend veurkommen.

Febrewaori 2018
Een kwakkelwinter; op een sombere vrijdag loop ik eem Roden in.
As ik op de terugweg deur de tuun loop ontwaar ik tussen de wasliendepaol en de terrastegels een hiel klein, maor dapper viooltie.
Ik knap d’r haost lichamelijk van op.
Kiek nou! Bijna lente!

Meert 2018. 
Halverwege meert wor ik met complexe hartklachten opnummen in het Martiniziekenhuus in Grunn.
Nao twee weken wachten undergao ik een open hartoperatie en mag ik, nog mal in de kreukels,  naor huus um te revalideren.

April 2018. 
Thuus.
Mien eigen ritme, mien eigen dinge.
D’r komp een rust over mij die d’r al meer as een maond niet meer was.
Nog wel pien en ongewoonte, maor gien witte jassen, gien controles, gien metings van bloeddruk en temperatuur.

Tied um alles wat mij is overkommen de revue te laoten passeren.
Een ballenspel doen op de computer.
Een kleine wandeling in de lentezunne met Gerard.
Genieten van de narcissen en krokies in de tuun, van de uutlopende perenboom en de hortensia’s.

Under de wasliende gruit nog aal het dappere viooltie van februari. D’r bint twee vioolties bijkommen.
Tegen de verdrukking in (het haar begun meert nog streng vreuren) en inklemd tussen tegels en liendepaol stiet het te stralen in de aprilzunne.

Ik vuul mij een beetie as dat viooltie.
Ok ik wil weer stralen in de aprilzunne; met hulp van mien lieve thuusfront, vrienden en femilie en oons warme ‘netwark’ gao ik mien best doen.

Jannewaori 2021. 
Wij zit midden in een lockdown als gevolg van de coronapandemie.
Lichamelijk giet het met mij een stuk beter as in april 2018, maor ik moet dizze maonden wel slim mien best doen um het moreel hoog te holden.
Het viooltie dat mij destieds zo opkikkerde stiet niet meer under de wasliende, maor het stiet mij nog helder veur de geest.
‘Koezen op mekaar, kop d’r veur’ zee dat viooltie tegen mij.
Dus: niet sikkeneuren, zeuren en zielig doen.
Daorum kiek ik naor wat d’r nog wal kan en realiseer mij dat ik in dizze crisistied nog hiel best of bin um de doodeenvoudige reden dat ik in Nederland woon.
En gelukkig ok nog in Drenthe!

Alles wa’j voedt dat gruit, inclusief je zörgen,
richt je op wat a’j wilt dat bluit, dan he’j wat te plukken mörgen.