23 april: Slagroom. Met voorbedachte rade.

Als je een beetje bekend bent in Roden, dan weet je waar de foto rechts is genomen.
Het is een beeldje van de buurkinderen Ot en Sien uit de kinderboekenserie van Scheepstra/Jetses; het staat op de Brink in Roden.
Ot en Sien gaan met hun tijd mee…..

Als je een beetje bekend bent in Roden weet je ook dat mijn vaste supermarkt Jumbo gaat uitbreiden en dat ze daarom een poosje in een ander pand zitten om hun eigen gebouw flink te verbouwen. Het afgelopen weekend waren ze dicht, dus op maandag ging ik naar Albert Heijn.
Gewoontegetrouw wilde ik een scanner pakken, maar dat kon alleen als je een bonuskaart had; dan staat Albert bij mij al weer met tien punten achter.
Op woensdag ging de Jumbo weer open op de tijdelijke locatie.

Als je een beetje bekend bent met mijn hang naar structuur, dan begrijp je dat ik niet blij word van een supermarkt waar dingen ineens allemaal ergens anders staan.
Daarom had ik een strategie bedacht: op donderdagmorgen ging ik boodschappen doen met maar 8 dingen op mijn lijstje, dan kon ik op mijn gemak de nieuwe winkel verkennen en mij alvast voorbereiden op een nieuwe winkelvolgorde.
Jumbo heeft kennelijk meer klanten zoals ik, want er lagen al plattegrondjes klaar.
Er stonden geen dwingende pijlen meer op de grond die de looproute aangeven, dus ik mocht zelf bepalen waar ik langs liep.

De meeste dingen kon ik vinden, maar ik moest zoeken naar groene pesto.
Onderweg daar naar toe kwam ik Willem tegen: zuchtend, zoekend en turend over zijn bril.
“Als je 60+ bent worden deze dingen alleen maar moeilijker. Waar liggen de wraps nou, weet jij dat?”
Nee, maar ik liep er toevallig langs en wees ze hem aan.
Plusje verdiend bij Willem.
Toen ik de pesto uiteindelijk had gevonden was ik m’n boodschappenkar kwijt…..

Bij de kassa had ik net geen € 25,= gescoord, dus ik verwachtte dat ik het gratis appeltaartje bij die besteding zou missen, maar ik kreeg er toch een.
Lekker ja! Kon ook best in de diepvries volgens ex-buuf bij de kassa.

……aangepast aan de plattegrond…

Vanmorgen ging ik op pad voor de rest van de boodschappen.
Het standaard boodschappenlijstje had ik aangepast aan de volgorde op het plattegrondje.
Het tijdelijke pand is kleiner dan de vorige Jumbo, dus het is krap in de gangpaden.
Zonder dwingende looprichtingpijlen doet ieder wat goed is in zijn ogen: als er een kar aan de linkerkant én aan de rechterkant van het pad staat kan er niemand meer door.
Dus iemand die zoekend naar een artikel bij zijn kar staat, staat al gauw in de weg.
Ook even met iemand bijpraten die je een tijdje niet gezien hebt leidt al snel tot irritatie bij andere winkelaars.
De eigen slagerij is niet mee verhuisd en de eigen bakkerij ook niet; dat leverde veel teleurstelling op, maar ons werd verzekerd dat dit maar voor een half jaar is, in de nieuwe winkel zijn bakker en slager weer present.

Kom Kees, het is maar tijdelijk.
Het personeel doet ontzettend zijn best; ik realiseer me maar al te goed dat het voor hen ook niet meevalt.
Ik ben na een uur weer weg, maar zij zitten de hele dag in het gemopper, het gezoek en steeds dezelfde opmerkingen.
“O, wat is’t ja aans allemaole, wat ja vervelend!”

Ja. Niet zeuren, je doet maar een beetje je best.
Daarom krijg je ook een gratis appeltaartje; het werd wederom in dank aanvaard.
Er lag ook een bekertje slagroom in mijn kar.
Met voorbedachte rade meegenomen.