Soms schrijf ik een blog waar een reactie op komt.
Niet vaak hoor, mijn lezers zijn kennelijk niet zo reageerderig, maar af en toe zoekt iemand contact met mij naar aanleiding van wat ik heb geschreven.
Dat gebeurde ook toen ik het verhaal schreef over de Selwerderhof. (zie blog 24 april 2021).
Twee dagen daarna belde Jan Hofman. Hij was al een tijdje met pensioen, maar tijdens zijn werkzame leven was hij hoofd van de sectie begraafplaatsen van de gemeente Groningen.
Hij kon al mijn vragen over de Groninger begraafplaatsen beantwoorden; wist alles over de Joodse begraafplaatsen in de gemeente Groningen, over de noodbegraafplaatsen, over de gefusilleerde oorlogsmisdadigers en vertelde over de Javaanse Islamieten die niet op het Islamitische kerkhof begraven kunnen worden omdat die in de richting van Java ter aarde besteld willen worden.
Dan zit ik zo drie kwartier met iemand aan de telefoon.
Bere-interessant.
Hij was ook actief betrokken geweest bij de Stichting Oude Groninger kerken en had veel oude begraafplaatsen in kaart gebracht.
Net als mijn vader huldigde hij het standpunt: ‘Op het kerkhof vind je de geschiedenis van de streek’.
Hij vond het ook helemaal niet raar dat ik graag op een begraafplaats wandel; er zijn veel meer mensen die dat doen.
Hij vertelde dat er mensen zijn die zoeken naar bepaalde symbolen op grafstenen of mensen die bepaalde teksten zoeken.
Of stamboom-uitzoekers die oude graven van familieleden zoeken.
Maar even zo gemakkelijk hadden we een heel gesprek over de streektaal (hij Gronings, ik Drents), over de klasse-verschillen in onze maatschappij voor de 2e Wereldoorlog en over geschiedenis in het algemeen.
Wat een onverwacht cadeautje: een gesprek met een gelijkgestemde ziel als het gaat over geschiedenis.
Hij had erg van zijn vak gehouden en kon er prachtig over vertellen.
Hij genoot er van dat het zogenaamde ‘begraafplaatstoerisme’ steeds gewoner wordt.
Als je je veel hebt bezig gehouden met kerkhoven, grafstenen en daar veel energie in hebt gestoken, dan is het fijn als anderen dat waarderen en er informatie uit halen.
Zoals Carlijn en ik dus.
Binnenkort maar eens kijken op de Noorderbegraafplaats.
Geef een reactie