Op deze website vraag ik bijna nooit aandacht voor goede doelen; dat wil niet zeggen dat ik er geen aandacht voor heb.
Vandaag wil ik het hebben over een bericht in het nieuws van de afgelopen week.
De landelijke Giro555 actie ‘Samen in actie tegen corona’ was gestart en de opbrengst viel heel erg tegen.
Dit was het persbericht:

De Giro555-actie Samen in actie tegen corona heeft in vijf dagen een miljoen euro opgehaald.
Het geld is bedoeld voor medische noodhulp in ontwikkelingslanden.
Giro555 laat in een verklaring weten dat dit bedrag lager is dan verwacht.
De actievoorzitter vermoedt dat de relatief schamele opbrengst tot nu toe te maken heeft met de coronacrisis in eigen land: ,,Veel mensen in Nederland zitten zelf nog met een hoofd vol zorgen door de pandemie. Het kan daarom voelen als ‘teveel’ om ook te denken aan de situatie van mensen ver weg.’’

Maar dat is niet de enige reden.
Er zijn ook veel mensen die vinden dat de mensen in India het over zichzelf afgeroepen hebben door grote religieuze feesten door te laten gaan.
Ook geeft de regering in India veel geld uit aan een ruimtevaartprogramma, waardoor men vindt dat geld storten niet nodig is.

Allemaal waar.
Zo zijn er altijd redenen te bedenken om niet te geven, zoals er ook redenen zijn om wel te geven.
Het persbericht zette mij aan het denken over de reden waarom wij nog niets hadden gegeven; die kon ik niet bedenken.
Actie niet echt opgemerkt, nog niet bij stilgestaan.
Kan gebeuren.
We hebben alsnog een bedrag overgemaakt.

Gerard attendeerde mij op de website van Kerk in Actie, waar ook aandacht wordt gevraagd voor deze Giro555-actie.
Op Pinksterzondag zal hier in de viering ook aandacht voor gevraagd worden.
Daarop vind je een gedicht, geschreven en voorgelezen door Rikkert Zuiderveld.
Het heet ‘Achter in de rij’.

Wees welkom in ons mooie, warme land

hier kon je gister nog de bloesemgeuren ruiken

nu hakken wij de takken van de struiken

wie sterft wordt nog diezelfde dag verbrand. 
 

De geuren van bederf, de stank van rook

de smaak van bitter afscheid, zonder woorden 

van hen die  ons in liefde toebehoorden 

de dader is een sluw, onzichtbaar spook.

Wij zijn er nog, maar doods- en doodsbenauwd 

de lucht is zwaar het einde lijkt nabij,

ons bed is oud en hard als aanmaakhout

wees welkom als de bloesem zich ontvouwt

maar nu, breng ons op adem ,maak ons vrij

als u ons vindt, hier, achter in de rij.

Hierbij een link naar het artikel op de website van Kerk in Actie.