Tijdens mijn time-out van dit dagelijkse blog vielen we op een avond in een documentaire over Gert & Hermien.  Verbijsterd zaten we te kijken naar het verhaal over dit showbizz koppel. Vooropgesteld: bij ons thuis waren we geen fans. Niet voor en niet na hun bekering.  Mijn vader brandde het stel helemaal af toen ze voor de EO gingen zingen.  “Het is niet echt. Hij is een schijnheilige! Het gaat ze puur om publiciteit.”

Op verjaardagen werden verhitte discussies gevoerd.  Ome Andries,  een broer van mijn vader, was EO-lid en vond dat Gert en Hermien een eerlijke kans verdienden.  “Ze zijn echt bekeerd… ” Ome Andries vond trouwens ook dat iedere christen lid van de EO moest worden.  Mijn ouders waren lid van de NCRV en zus Trijn van de TROS.
Afvalligen,  zoveel was wel duidelijk.

Als puber zat ik met oren op stokjes bij die discussies.
Eigenlijk mag het geschreeuw door elkaar heen in het nieuwbouwhuisje aan de Servatiusstraat de naam discussie niet dragen: in de familie van mijn moeder zaten een paar fervente VARA-aanhanger en die vonden de EO, NRCV en KRO gezamenlijk niet te pruimen. De verzuiling vierde hoogtij.  Maar….. hoe verschillend de verjaardagsgasten ook waren, echt ruzie werd het nooit.  Goedmoedig geplaag, steken onder water,  ome Jo die er op geheel eigen wijze nog wat stekeligheden aan toevoegde, maar het bleef gezellig. Legendarisch is de woordenwisseling van mijn tante Tinie met haar man: “Jan Boel’n, hol die ies stille te schrouw’n! Ik ken miezölf ja nait verstaon!” Waarop ome Jan riep: “Huf ja ok nait meinse, doe zegst ja toch gain verstandige dinge!” Ik bewaar goede herinneringen aan de goedmoedige plagerijen en het collectieve gemopper op de regering op die avonden.

Terug naar Gert en Hermien.  We zagen een shot van het lied ‘Sodom en Gomorra’.  Dat klinkt je met de wetenschap van nu op z’n minst vreemd in de oren.
“Dat nou al die ellende en al die shit nog een keer zo voor het voetlicht moet worden gebracht” constateerden we na afloop.
Je zal in zo’n gezin opgroeien en 40 jaar later nog weer zo te kijk gezet worden.
Maar Sandra is een dochter van haar vader en heeft kennelijk de schijnwerpers nodig.

Toen Gerard en ik in de jaren 80 eens meewerkten aan een viering in Emmen in de kerk waar mijn opa Boelen lid van was hoorden we later dat opa het heel mooi had gevonden.  “Liekt wel wat op Bert en Hermien.  Daor heb ik ok bandjes van,  van Bert en Hermien. ”

De lieverd. Hij gaf ons een compliment, we waren er oprecht blij mee.  Maar eerlijk gezegd voel ik meer verbondenheid met Elly & Rikkert.