Zaterdagmorgen 31 juli werden we wakker in huisje 96.  Aan de grote eettafel zaten we met z’n tweeën met ons sudokuboekje aan het ontbijt en maakten een boodschappenbriefje.
De dochters waren natuurlijk ook razend nieuwsgierig naar het huis, dus die kwamen in het weekend even langs. Niet allemaal tegelijk,  maar toch.
Voor we naar de winkel gingen moesten we wel weten wat er al wel was in het huisje.
Staan bijvoorbeeld ergens vaatwastabletten? Is er ook ergens een kaarsjesaansteker?

Je koopt zo’n huisje met inboedel, maar de vorige eigenaar kan zijn eigendommen die hij wil houden natuurlijk gewoon weer meenemen.
Toen we elkaar vrijdagmorgen bij het huis ontmoetten voor de overdracht vertelde het stel uit Rotterdam dat ze nog wat spullen ‘achter de schotten’  vandaan wilden halen.
“Neem je niet alles wat daar staat mee dan?”
Dat was geenszins de bedoeling.  Ze hadden geen plannen om een ander tweede huis te kopen.
“Die spullen hebben we allemaal thuis ook; waar moeten we d’r mee heen? Jullie kunnen het vast beter gebruiken dan wij.”

Er lag van alles.
Beddengoed, servies, spelletjes, een oude fiets, schoonmaakmiddelen, kaarsjes,  lampen, een minibarbecue…..  en dan heb ik nog lang niet alles opgenoemd.
We zochten het allemaal uit en maakten de gebruikelijke selectie: kan weg,  kan naar Het Goed,  willen we houden.
We maakten de ruimtes achter de schotten schoon en zetten daar  dingen neer als keukenrol, wc-papier, wasmiddel etc,  zodat we dat niet steeds mee hoeven nemen als we in het huis verblijven.

Daarna gingen we boodschappen doen.
Waar zit de Jumbo eigenlijk?

Er zat een dingetje los aan de koelkast.
Zou hier ook ergens een schroevendraaier zijn?
Waar zit de Gamma of iets dergelijks?
Het werd een Hubo. Dingetje zit inmiddels weer vast.

Aan welke kant van Westerbork zijn we nou?
Waar is het Timmerholt?

Uitzoeken, opnieuw inrichten, opruimen en vooral: genieten.
Eerst met z’n tweeën, later die zaterdag en zondag met de kinderen.

Regen. “En toch wil ik vissen….!”

Een paar highlights:

  • vissen met papa’s hengels.  Dat was al heel lang geleden; lang vergeten vibraties kwamen weer boven. De eerste vis werd gevangen door Carlijn: een memorabel moment.
  • zaterdagavond met z’n zessen een borrel drinken aan het spiegelgladde meer onder een heldere sterrenhemel.
  • de eerste brunch op zondag met ons voltallige gezin in het vakantiehuis. We hadden warme broodjes en ik bakte voor iedereen  een ei met spek, ham of kaas.

Het huis is ingewijd.
Het heeft ook al een naam: Casa Grada.  Bedacht door de dochter die ook het jaarlijkse pinksterweekend als ‘de Gradagen’ bestempelde.
De eerste boom moet nog wel geklaverjasd worden, maar dat gaat voor het eind van 2021 vast lukken.
Verder gaan Gerard en ik iets nieuws doen.
De vorige eigenaren lieten hun tennisrackets achter achter de schotten. Mét ballen.
En op het park is een tennisbaan.
We kunnen badmintonnen én tafeltennissen, maar aan echt tennis hebben we ons nog nooit gewaagd.
Wordt vervolgd dus!

Zondagavond hadden we auto ingepakt, het huis opgeruimd en helemaal stofgezogen.
Heel netjes zonder ‘ons’.
Met ‘ons’ is het minder keurig maar een stuk gezelliger.