Donderdag 5 augustus stond al even vast in onze agenda: dagje uit met vrienden Hans en Bea.
We geven elkaar geen cadeau’s, maar delen in plaats daarvan de kosten van dit jaarlijkse uitje.
Vorig jaar gingen we naar Bea’s geboortedorp Frederiksoord (zie: Het komt allemaal omhoog van juli 2020), dit jaar gingen we naar de roots van Gerard en mij: Hoogersmilde.
Dat dorp zal nooit de werelderfgoedstatus bereiken, maar voor ons blijft het de vertrouwde plek waar we opgroeiden en onze jeugd doorbrachten.
We begonnen de dag met een bezoek aan Gerard’s ouderlijk huis; Gerards jongste broer Roelof woont daar sinds 1989 met zijn vrouw Ali, we waren van harte welkom voor een kop koffie.

Alle 4 in de grote handen van ‘de baas’.

Ali zat ons al buiten op te wachten. Toen we dichterbij kwamen wachtte ons een grote verrassing: daar buiten liepen ook twee Jack Russels met hun vier pups.
Van Bea hoefden we toen verder nergens meer heen. “Hier kan ik de hele dag wel naar kijken!” Hierbij een link naar een filmpje dat ik maakte van de taferelen onder de tafel: Hondjes

Maar na de koffie gingen we toch ergens anders naar kijken: het paardenspul van Roelof en Ali.
Hun bedrijf heet ‘Stal de Ponderosa’ en wat ze allemaal doen zie je op de afbeelding hier links.
We gingen eerst naar de veulens kijken, vier maar liefst!
Wil je daar echt mooie foto’s van zien? Kijk dan even op  hun Facebook-pagina
In de verte zagen we zoon Bart al rijden op een gitzwart Fries paard.  (klik op de foto’s voor een vergroting.  Let ook even op de televisietoren….)
Een paard van een andere eigenaar dat bij hen logeert; zo’n gast wordt iedere dag bereden.
Terwijl wij keken hoe Bart sierlijk het paard bereed vertelde Roelof dat zo’n Fries paard heel anders is dan hun eigen springpaarden. “Vergeleken met onze eigen springpaarden noemen we ze vaak een LEO. Dat staat voor Lomp En Onbenullig”.

In de stallen zagen we vervolgens nog veel meer gastpaarden en eigen paarden, o.a. de hengst die voor de prachtige veulens had gezorgd.
Ondertussen kwam Bart weer terug met het paard waar hij op had gereden. Van een afstand is zo’n paard al groot, maar toen paard en ruiter de stal binnen kwamen lopen ging ik toch maar even helemaal àchter in de schuur àchter Gerard staan.
Na meer dan veertig jaar in een boerenfamilie ben ik nog steeds een schieterd.
Het beest ging onder de douche! Hoofdstel af, halster aan, vastmaken aan touwringen zodat het paard niet wegloopt, zadel af en vervolgens een douche met lauw water.

Ook al zijn we al jaren familie: net als voor Hans en Bea was dit schouwspel voor ons helemaal nieuw.
Dit familiebezoek was een prachtig begin van onze vriendendag: over de fietstocht naar Dwingeloo en Diever in een volgend blog meer.